19 Ιανουαρίου 2012

Όταν η τελειότητα καταντά κουραστική... Real - Barcelona 1-2

0 σχόλια
Σαν ένα repeat του πρωταθλήματος η Barcelona άλωσε για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα το Bernabeu (και τρίτη συνολικά για φέτος) αποδεικτύοντας για ακόμα μια φορά πόσο απλό είναι το ποδόσφαιρο...
Η κυπελλούχος Ρεάλ άνοιξε το σκόρ στο 11ο λεπτό μετά απο σούτ του Ρονάλντο και γκάφτου τερματοφύλακα της Μπαρτσελόνα Πίντο. Παρόλο που το ημίχρονο έκλεισε με 1-0 , η Μπαρτσελόνα είχε δυο μοναδικές ευκαιρίες να σημειώσει γκολ αρχικά όταν από μπαλία του Τσάβι ο Αλέξις έπιασε μια φανταστική κεφαλιά που σταμάτησε στο δοκάρι και σε τετ α τετ του Ινιέστα με την μπάλα να καταλήγει μακρυά από τα δοκάρια του Κασίγιας.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με την Μπάρτσα να σκοράρει από τα αποδυτήρια , όταν στο 49' ο Πουγιόλ οριζοντιώθηκε μετά από κόρνερ του μαέστρου Τσάβι. Το επιθετικό κρεσέντο της Μπαρτσελόνα συνεχίστηκε με αποκορύφωμα το 55ο λεπτό , όταν μέσα το σούτ του ινιέστα μέσα από την περιοχή σταμάτησε στο δοκάρι αφού πρώτα κόντραρε στο πόδι του Σέρχιο Ράμος.
Η απάντηση της Ρεάλ ήρθε τρία λεπτά μετά όταν για ο Μπεένζεμα αυτη τη φορά έστειλε την μπάλα στο δοκάρι του Πίντο.
H ανατροπή ήρθε στο 77ο λεπτό όταν ο μικρός θεός , Λιο Μέσι σε μια φάση σεμιναριακού χαρακτήρα, έχοντας στα πόδια του όλη την άμυνα της Ρεαλ έκανε ανενόχλητος μια φοβερή πάσα στον Αμπινταλ που με πλασέ νίκησε για δεύτερη φορά τον Ίκερ Κασίγιας σε μια φάση που φλερτάρει με το οφ σάιντ.
Η Ρεάλ ανοίχτηκε , πίεσε χωρίς βέβαια αποτέλεσμα επιτρέποντας στη Μπάρτσα να φύγει νικήτρια για ένα ακόμα ματς από το Bernabeu.
Έξω απο τα πλαίσια του classico , φαίνεται πως τα mind games του Μουρίνιο έχουν αρχίσει να κουράζουν φρικτά πολύ. Το να μετατρέπεις παίκτες παγκόσμιου βεληνεκούς όπως στον Αλόνσο και τον Πέπε σε αλήτες τελευταίας διαλογής δεν σε τιμά ιδιαίτερα και ειδικά την υστεροφημία σου ( που για τον εν λόγω είναι κάτι παραπάνω από ιερή)
Σε ο΄τι αφορά την Μπάρτσα , τα πράγματα είναι απλά. Η τελειότητα και η απλότητα του ποδοσφαίρου της μας έχει κουράσει. Όχι φυσικά από άποψη θεάματος (γιατί θα χτυπούσα πρώτος τον εαυτό μου με το φτυάρι αν αυτό εννοηθεί ) αλλά από άποψη μονοτονίας , καθώς αυτή η ομάδα θα σπάσει όλα τα ρεκόρ και σε λίγα χρόνια δεν θα θυμόμαστε κανέναν Άγιαξ , καμία Μίλαν καμία Λίβερπουλ αν συνεχίσει έτσι...
Κλείνοντας , θέλω να πω πόσο πολύ ζηλεύω τους οπαδούς και των δυο αυτών συλλόγων .Ζηλεύω,όχι ακριβώς επειδή είναι οπαδοί των δυο μεγαλύτερων κλαμπ του κόσμου .Ζηλεύω , γιατί απλά η αυριανή μέρα θα είναι γεμάτη συζητήσεις για την μπάλα που είδαν , τα δοκάρια , τα τάκλιν , τις φάσεις και όχι για την διαιτησία , τους προέδρους και τους ανεγκέφαλους οπαδούς..
Γιατί ζηλεύω αραγε.....



0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου