Δημοκρατία χωρίς δημοκράτες

• Γράφει: Γιάννης Πανούσης

  Πολλοί αρνούνται να γίνουν δήμιοι των συντρόφων τους

  Μιχ.Μοδινός «Η σχεδία»
  Γκρίζα, μελαγχολική, κολοβή, ανάπηρη η Δημοκρατία μας μόνον άχρηστη δεν είναι σ’αυτές τις δύσκολες και δυσοίωνες μέρες.
  Ακόμα και ως οιονεί – κοινωνικό συμβόλαιο ή ως ...
  κατευθυντήρια ηθική αξιών μας ωθεί σε συμφωνίες επί των ορίων και συμμόρφωση με βάση κανόνες.
  Η πολυεδρικότητα των ιδεολόγων κα η ρευστότητα των πολιτικών, η ανοησία των ηγετών κα η αφροσύνη των οπαδών, τα ψευδο – πάθη ( με τα πραγματικά παθήματα ως συνέπεια) δεν πρέπει να συσκοτίσουν την καθαρή, νηφάλια, συνετή σκέψη και την ψύχραιμη απόφαση μας να εκδιώξουμε τους καταχραστές της Δημοκρατίας μας και να βελτιώσουμε την ποιότητα των θεσμών μας.
  Δεν πρέπει να παρασυρθούμε ούτε σε αλληλοσπαραγμό των «αδελφών» κομμάτων ούτε σε αναζήτηση εξωθεσμικών και αυταρχικών μοντέλων (σωτηρίας !!!) διακυβέρνησης και εξόδου από την κρίση.
  Η απογοήτευση και η διάψευση πρέπει να μετουσιωθούν σε δύναμη ανατροπής.
  Αυτοί λειτουργούν ως οιονεί – κατεχόμενοι από το δαίμονα της πολιτικής μανιέρας και ως εσαεί – στιγματισμένοι λόγω πολλαπλών οσφυκαμψιών. Αυτούς που τάζουν ή διατάζουν. Αυτούς τους κομπορρήμονες, φιλόδοξους υψηλοαξιωματούχους που αντιμετωπίζουν με όρους ιδιοχρησίας τα δημόσια πράγματα και που έχουν τον τελευταίο καιρό «ντυθεί» υπουργοί και υποδύονται τους συνετούς σωτήρες του Έθνους. Ενώ τρέχουν συνεχώς πίσω από τα γεγονότα προσπαθούν να μας πείσουν ότι προβλέπουν το μέλλον ή ότι δημιουργούν προϋποθέσεις ανάκαμψης. Ενώ τρώγανε, πίνανε, διορίζανε επί δύο χρόνια τώρα επικαλούνται τη συνείδησή τους, όχι για να ζητήσουν συγνώμη και να παραιτηθούν, αλλά για να επανεκλεγούν.
  Πρέπει να τους ανακόψουμε οριστικά τον δρόμο προς την Ανόρθωση την Παλινόρθωση αλλά και τους συμψηφισμούς. Πρέπει να διώξουμε την κοινωνική μελαγχολία και την πολιτική κόπωση, να αποφύγουμε εμπλοκές σε δρόμους υπαρξιακής ματαιότητας και να στρέψουμε το πραγματικό ανθρώπινο πρόσωπό μας στον πλαϊνό συνάνθρωπο. Αρκετά υποφέραμε (και κάναμε και τους άλλους να υποφέρουν) με τα σοσιαλοφιλελεύθερα προσωπεία. Η δική μας καθαρή σκέψη και επιλογή, η δική μας βούληση για ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού, δημοκρατικού, αριστερού, προοδευτικού χώρου θα μετατρέψει την αβουλησία τους σε αμετακίνητη ήττα.
  Μπορεί το ιδιωτικό (και μάλιστα το στενά ατομικό) να κατίσχυσε του δημοσίου (και μάλιστα του κοινού συμφέροντος). Μπορεί το lifestyle μοντέλο του έξυπνου λαμόγιου και όχι ο αφελής αλτρουϊσμός του Θανάση Βέγγου να αναπαράγεται συνεχώς ως νεοελληνικό πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς. Μπορεί κανείς να μην αναλαμβάνει (παρά τα μεγάλα λόγια) τις ευθύνες του, όμως δεν θα το βάλουμε κάτω.
  Η συχνά κομματική παράνοια (που αναγνωρίζει αλληλεγγύη μόνο μεταξύ των ιδίων τάξεων και όχι επί παντός πάσχοντος ) δεν συμβάλλει στην ενότητα επί των Αρχών και δια των Αρχηγών. Για να αντιστρέψει η βάση αυτή τη χρόνια ασθένεια πρέπει να «γαλουχηθεί» χωρίς παρωπίδες. Δίκαιο δεν είναι ότι αρέσει στον καθένα (Οράτιος) και Ελευθερία σημαίνει ότι θα γίνουν πράγματα που δεν μας αρέσουν (Φ.Α.Χάγιεκ). Όσο και αν ένας ελεύθερος άνθρωπος δεν αισθάνεται πάντοτε «ελεύθερος» η αυθαιρεσία δεν συνιστά τη σωστή απάντηση. Η Ελευθερία είναι στάση και επιλογή ζωής. Το ίδιο και η Δημοκρατία.
  Αυτή η βαθιά και στέρεη πεποίθηση προηγείται κάθε πολιτικής θέσης ή κομματικής ψήφου. Δεν είμαι αιθεροβάμων. Δεν σκοπεύω, όμως, να αμφισβητήσω το δημοκρατικό ιδεώδες λόγω της κρίσης ή της ακρισίας των πολιτικών. Δεν θα τιμωρήσουμε τη Δημοκρατία αλλά τους επίορκους.
  *Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
  http://www.giannispanousis.gr/
  http://www.aixmi.gr/