ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

Από χθες διάφοροι φίλοι μου λένε ότι τους έρχονται μηνύματα είτε στο κινητό είτε στον υπολογιστή τους για να πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή για την τυπική επιβεβαίωση, αφού είναι ο μόνος υποψήφιος, της αναρρίχησης του Ευάγγελου Βενιζέλου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.

Τα μηνύματα τα στέλνουν κυρίως ...

βουλευτές, μεταξύ των οποίων και κάποιοι που δεν προτιμούσαν τον υπουργό Οικονομικών για διάδοχο του Γ. Παπανδρέου. Οι βουλευτές ορθά πράττουν, τη δουλειά τους κάνουν, εκλογές έρχονται, ευκαιρία είναι να επικοινωνήσουν με τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς του κόμματος τους. Μακάρι να πάνε να ψηφίσουν όσοι το δυνατόν περισσότεροι από τα μέλη και τους φίλους του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού κόμματος που ίδρυσε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Θα είναι καλό για το νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να έχει -έστω κι αν είναι ο μοναδικός υποψήφιος- και τη λαϊκή, εκτός από την κομματική, έγκριση αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, ενόψει εκλογών, θα το βοηθήσει τουλάχιστον σε επίπεδο συσπείρωσης.

Όμως ας μην γελιόμαστε, αφ’ ης στιγμής υπάρχει μία μόνον υποψηφιότητα, για τον σκληρό κομματικό μηχανισμό της Ιπποκράτους, που τώρα άλλαξε χέρια, είναι αδιάφορο πόσοι θα προσέλθουν. Έχει ήδη αποφασιστεί και πόσοι θα προσέλθουν και ποιο ποσοστό θα ανακοινωθεί ότι έλαβε ο νέος αρχηγός. Οι παλιές καραβάνες και οι μάγειροι του παρασκηνίου ξέρουν καλά το παιχνίδι. Θα προσέλθουν τόσοι που για τα κομματικά δεδομένα τα ΠΑΣΟΚ, της κοινωνικής συγκυρίας και της ευρύτερης πολιτικής ιδιομορφίας θα θεωρηθεί επιτυχία αν όχι και θετική έκπληξη. Το δε ποσοστό που θα ανακοινωθεί θα είναι τέτοιο που δεν θα μπορεί κάποιος να τους κατηγορήσει για…  Τσαουσέσκου, αλλά και θα αποτελεί θρίαμβο για το νέο…  Καίσαρα. Ο λελογισμένος θρίαμβος είναι πάντα καλύτερος από ένα βουλιμικό ιμπέριουμ. Τουλάχιστον γίνεται πιστευτός.

Το πρόβλημα λοιπόν για τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πόσοι θα ανακοινωθεί ότι προσήλθαν την Κυριακή στις κάλπες ούτε ποιο ποσοστό έλαβε. Αυτό είναι το πρώτο πιάτο που σερβίρουν πάντα οι αυλικοί στο νέο ηγεμόνα. Η ασφάλεια των αριθμών άρα και των εσωκομματικών συσχετισμών είναι το πρώτο πράγμα που οι μηχανισμοί παρέχουν στον αρχηγό ώστε και οι ίδιοι να έχουν την εύνοιά του.

Από εκεί ξεκινά η πρώτη παγίδα. Η ενότητα του κόμματος είναι η ενότητα της παρέας, της ομάδας που στήριξαν τον αρχηγό. Δεν είναι ενότητα ιδεολογική, πολιτική, σε αρχές, θέσεις, πρόγραμμα, στόχους, σχέδιο και όραμα. Δεν είναι ενότητα που ανταποκρίνεται σε ένα κοινωνικό συσχετισμό, ο οποίος ανταποκρίνεται στα προτάγματα και τα αιτήματα μιας ιστορικής περιόδου, αντιστοιχεί σε λαϊκές και εθνικές προτεραιότητες και παρεμβαίνει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση στην παραγωγική διαδικασία και τον καταμερισμό εργασίας. Είναι ενότητα που προκύπτει από τη σύμπτωση συμφερόντων μιας ορισμένης ομάδας ανθρώπων, μικρής ή μεγάλης αριθμητικά που σκεφτόμενοι ιδιοτελώς (κομματική ανέλιξη, ψηφοθηρική εξασφάλιση, προσωπική επιβίωση, επαγγελματική προοπτική κ.α.) διασυνδέονται μ’ ένα πρόσωπο που θεωρούν ότι μπορεί να τους τα διασφαλίσει και να τους εκπροσωπεί.

Αν λοιπόν ο Ευαγγ. Βενιζέλος θέλει να έχει μέλλον και τύχη θα πρέπει από εκεί να αρχίσει την ανασυγκρότηση, την επαναθεμελίωση, την αναγέννηση, την επανίδρυση, όπως θέλει ας την ονομάσει, του κόμματος που παραλαμβάνει. Ας διαλύσει το μηχανισμό που τον ανέδειξε και ας προσπαθήσει να συγκροτήσει έναν πολιτικό, ιδεολογικό, προγραμματικό και οργανωτικό συσχετισμό που θα ανταποκρίνεται στις εθνικές, κοινωνικές και παραγωγικές προτεραιότητες και τις ανάγκες των πολιτών που ενστερνίζονται τις σοσιαλδημοκρατικές ιδέες. Αν επιδιώξει να στηρίξει και να στηριχθεί μόνον στους λεγόμενους βενιζελικούς θα αποτύχει. Αν δεν τολμήσει ρήξεις και ανατροπές όχι μόνον σε εσωκομματικό επίπεδο, αλλά και ευρύτερα με κατεστημένα συμφέροντα και κακοήθεις όγκους του δημοσίου βίου, μπορεί, μεθαύριο την Κυριακή, να αναγορευθεί Καίσαρας, αλλά την Κυριακή 29 Απριλίου ενδεχομένως να ανακαλύψει ότι γύρω του κυκλοφορούν πολλοί Βρούτοι. Άλλωστε στο ΠΑΣΟΚ αναπτύσσονται έντονα κεντρόφυγες και αποσχιστικές τάσεις. Αν δεν σταματήσει τις διαρροές ίσως κάποια στιγμή ανακαλύψει ότι «κατέλαβε» ένα κόμμα-παράγκα που στάζει από παντού. Και η αποχή του Γ. Παπανδρέου από τα της διαδοχής του δεν ήταν μία έμμεση πριμοδότηση σ’ αυτόν, αλλά μία παγίδα, που κρύβει πολλούς εφιάλτες στο δρόμο για τις κάλπες και αυτής της Κυριακής και της 29ης Απριλίου…
Πηγη: http://www.matrix24.gr