Το δίλημμα της κάλπης: Μετέωρο βήμα της οργής ή σταθερό βηματισμό δημιουργικής πορείας;

ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΛΑΡΗ
υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
υποψήφιου βουλευτή ΠΑΣΟΚ ν. Σερρών

Είμαστε σε προεκλογική περίοδο, ενώ η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση περιδίνησης. Καταλήξαμε στο μάτι του κυκλώνα εξαιτίας της χρεοκοπίας ενός μοντέλου, διοικητικού και αναπτυξιακού, με το οποίο πορευθήκαμε μεταπολεμικά και εξάντλησε πλέον τον κύκλο του. Είμαστε αντιμέτωποι τα τελευταία χρόνια με την επώδυνη πραγματικότητα των συνεπειών αυτού του μοντέλου. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, που με τόση ανευθυνότητα συντελέσθηκε την περίοδο 2004-2009, με διπλασιασμό σχεδόν του χρέους και την εκτίναξή του σε ύψος που αποτελεί παγκόσμια επίδοση, όπως και η διεθνής κρίση, απλώς επιτάχυναν τις εξελίξεις. Η πορεία ήταν αναπόφευκτη όσο δεν αντιλαμβανόμασταν πού οδηγούσε το μοντέλο που όλοι μας, εκόντες άκοντες, υπηρετήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Η ευθύνη όμως δεν επιμερίζεται εξίσου σε όλους για όσες πρακτικές διέβρωσαν το δημόσιο ήθος και υπονόμευσαν την κοινωνική συνοχή. Εχουμε όμως ευθύνη για ατομικές παρεκκλίσεις που εξελίχθηκαν σε συλλογικές αντικοινωνικές συμπεριφορές και καθιστούν δυσχερή τη λειτουργία και το σεβασμό των θεσμών.
Ο τόπος είναι σε προεκλογική περίοδο νωρίτερα κατά 6 μήνες, όχι γιατί πρέπει να αποφασισθούν οι συντεταγμένες με βάση τις οποίες θα πρέπει να κινηθούμε για να αλλάξουμε το διοικητικό και αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, αλλά με ευθύνη πολιτικών δυνάμεων που επενδύουν την επιβίωσή τους στην κρίση. Εστω όμως και μ' αυτά τα δεδομένα, είναι η ευκαιρία για να επιβεβαιώσουμε με την ψήφο μας τις κρίσιμες επιλογές που θα επιτρέψουν αλλαγή προσανατολισμού για το αναπτυξιακό και διοικητικό μοντέλο της χώρας. Εδώ εντοπίζεται και η προσωπική μας ευθύνη, όσο κι αν ο θυμός και η απογοήτευση δεν μας αφήνουν να δούμε ψύχραιμα τις δομικές αιτίες της κρίσης και την επώδυνη πραγματικότητα.
Η κρισιμότητα των περιστάσεων δεν δικαιολογεί επιλογές που στηρίζονται στην ανάγκη για εκτόνωση. Ο τόπος χρειάζεται ξεκάθαρη εντολή για να συνεχισθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές που, σε ατελή έστω μορφή και υπό το άχθος της δημοσιονομικής κρίσης σε κάποιες περιπτώσεις, ξεκίνησαν τα δύο τελευταία χρόνια. Οσα πετύχαμε στο υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τον έλεγχο της αλόγιστης συνταγογράφησης, τις διαρθρωτικές αλλαγές στο χώρο της ψυχικής Υγείας και την απογραφή των προνοιακών επιδομάτων είναι ενδεικτικά του οφέλους που προκύπτει από την εφαρμογή αυτονόητων μέτρων.
Η συγκροτημένη πολιτική, ως κριτήριο επιλογής της ψήφου, θα πρέπει να συνοδεύεται και από την κατάλληλη επιλογή προσώπων που πιστοποιημένα, στο δημόσιο και ιδιωτικό τους βίο, υπηρέτησαν το δημόσιο συμφέρον. Επιλογή προσώπων που συμπεριφέρθηκαν με αξιοπιστία και στήριξαν δυσάρεστες, αλλά αναγκαίες θέσεις, χωρίς να υπολογίσουν το κόστος που αναλογεί σε ένα σκηνικό πολιτικού κανιβαλισμού και στοχοποίησης. Η ένταση, ο αιφνιδιασμός και η ανασφάλεια, ως εκδηλωτικά συμπτώματα της κρίσης, δεν πρέπει να επηρεάσουν τις επιλογές μας που είναι θεμελιώδεις για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον της χώρας. Οι δημαγωγικές πολιτικές που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, ας μην είναι αυτές που θα μας παρασύρουν σε ακόμη χειρότερες περιπέτειες. Η πορεία μας την επόμενη μέρα των εκλογών δεν μπορεί να στηριχθεί σε κομματικούς σχηματισμούς που βασίζουν τον πολιτικό τους λόγο σε αφελείς αναγνώσεις της διεθνούς πολιτικής και σε συνωμοσιολογικές ερμηνείες της κρίσης. Αυτοί που επενδύουν στο θυμό και στην κατάθλιψη του κόσμου είναι αναπόφευκτα μέρος του προβλήματος που ταλανίζει τη χώρα. Στις επιλογές μας θα πρέπει να πρυτανεύσει ψυχραιμία για να επιλέξουμε αυτούς που με σχέδιο και ρεαλιστική εκτίμηση της κατάστασης θα διασφαλίσουν όσες κατακτήσεις, διπλωματικές, οικονομικές και κοινωνικές, έχουμε πετύχει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε μια εποχή έντονης αμφισβήτησης της χώρας και στιγματισμού της ως αποδιοπομπαίου τράγου, ας μην καταντήσουμε οριστικά αποσυνάγωγοι των διεθνών οργανισμών.
Ο τόπος έχει εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό και τις προϋποθέσεις -φυσικό πλούτο, γεωστρατηγική θέση- για να ανατάξει. Χρειάζεται όμως σχέδιο και μέθοδος για να συνεχίσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα απαλείψουν όσα βαρίδια αποτρέπουν ή δυσχεραίνουν τον επαναπροσανατολισμό του αναπτυξιακού και διοικητικού μοντέλου. Να κατανοήσουμε πως μόνον αν επενδύσουμε στην ποιότητα και στην καινοτομία για παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών, αν ενισχύσουμε την εξώστρέφειά μας, θα είμαστε σε θέση να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας. Τις δυνατότητές μας, το αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό και τις επιδόσεις του στο διεθνή ανταγωνισμό αναγνωρίζει σε πρόσφατο άρθρο της με τον εύγλωττο τίτλο «Η καινοτομία, κλειδί για την ανάπτυξη στην Ελλάδα» και η επίτροπος της ΕΕ για την Ερευνα, την Καινοτομία και τις Επιστήμες, κ. Maire Geoghegan-Quinn.
Η αποξένωση και η απομόνωση της χώρας μας από τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και τους θεσμούς της, η εμμονή σε παρωχημένες και, όπως αποδείχθηκε, καταστροφικές δημαγωγικές πολιτικές, δεν μπορούν να διεκδικούν εχέγγυα αξιοπιστίας. Στη Γαλλία, στην υπόλοιπη Ευρώπη, κινητοποιούνται οι δυνάμεις που με άξονα ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης θα ανατρέψουν τις επιλογές του συντηρητικού δίπολου που επέβαλλε μια δυσβάστακτη δημοσιονομική προσαρμογή. Χρειαζόμαστε μια πολιτική πρόταση ικανή να ενεργοποιήσει αλλαγή οικονομικού, διοικητικού και κοινωνικού παραδείγματος. Είναι η ώρα να κάνουμε «άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», όπως συμβουλεύει ο ποιητής, αλλά με σχέδιο που θα μας επιτρέψει να αναμετρηθούμε με την πρόκληση του νέου αναπτυξιακού μοντέλου που έχει ανάγκη ο τόπος.


http://www.agelioforos.gr