Οι τρεις φόβοι του ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει νέων εκλογών

Όλα ρόδινα μπορεί να φαίνονται για τον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά ασφαλώς και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Στα βάσιμα ατού που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιστοιχούν ισάριθμοι λόγοι ανησυχίας.

Ο πρώτος: Ασφαλώς θα αφήσουν «αποτυπώματα» στη νέα προεκλογική περίοδο οι συνεχείς αιτιάσεις των υπόλοιπων κομμάτων, πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμούσε να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, καθώς και ότι

τροποποιεί με ευκολία της θέσεις του – πχ από την καταγγελία της δανειακής σύμβασης «μετακινήθηκε» στην επαναδιαπραγμάτευση των όρων.

Αυτά τα «αποτυπώματα» μπορεί μεν να αποδειχθούν λεπτομέρειες στην «ατζέντα» του νέου προεκλογικού σκηνικού, όχι όμως εάν συνενωθούν με οικονομικές εμπλοκές. Σε αυτήν την περίπτωση, θα αναζωπυρωθεί η κατηγορία πως «ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε ανευθυνότητα οδηγώντας τη χώρα πάλι στις κάλπες».

Προφανώς στην Κουμουνδούρου υπολογίζουν σοβαρά αυτήν την παράμετρο, όπως δείχνουν και οι δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου Πάνου Σκουρλέτη, ο οποίος κατήγγειλε ότι οι μεθοδεύεται από ΜΜΕ και τραπεζίτες ένα «παιχνίδι» εκφοβισμού του κόσμου, μέσω κινδυνολογίας ή και πρόκλησης «τεχνητών προβλημάτων».

Ο δεύτερος: Ταχύτερα ίσως από όσο υπολόγιζε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να αποφανθεί τι θέλει να συμβεί, σε περίπτωση κατά την οποία τεθεί το δίλημμα «αναχαίτιση του Μνημονίου ή παραμονή στην Ευρωζώνη».

Το ζήτημα μπορεί να μην τεθεί άμεσα από τους εταίρους, καθώς όλα δείχνουν πως υπάρχουν διαφορετικές απόψεις στο ίδιο το Βερολόγο για το τι «δέον γενέσθαι». Τίθεται όμως ήδη στις συζητήσεις που διεξάγονται στον κόσμο της Αριστεράς. Το θέτουν και προσωπικότητες της Αριστεράς, όπως ο Αλέκος Αλαβάνος.

Το διπλό «στρίμωγμα» που προκαλεί η παρέμβαση Αλαβάνου

Ο πρώην ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και εμπνευστής του σχήματος αυτού, Αλέκος Αλαβάνος, κάλεσε την Κουμουνδούρου να πει καθαρά κάτι: Πως η απεμπλοκή της χώρας από το Μνημόνιο θα σημάνει και έξοδο από την Ευρωζώνη. Σενάριο το οποίο, κατά τον κ. Αλαβάνο, θα δώσει προοπτική εξόδου από την κρίση, αλλά μόνο έπειτα από την παρέλευση μιας επώδυνης, δύσκολης περιόδου. Ανάλογη άποψη εξέφρασε και ο γνωστός μουσικός Διονύσης Τσακνής, που έχει κύρος στον κόσμο της Αριστεράς.

Η παρέμβαση του κ. Αλαβάνου «στριμώχνει» το ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας μια διπλή ...«μετενέργεια»: Αφενός καλεί – επί της ουσίας- τον κ. Τσίπρα να υιοθετήσει μια θέση, την οποία πρεσβεύει η αριστερή πτέρυγα του Συνασπισμού (όπως πχ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης). Αφετέρου εκθέτει την Κουμουνδούρου στην «εκ δεξιών» ασκούμενη κριτική, πως «δεν λέει την αλήθεια στο λαό» κι ότι «τα βλέπει όλα εύκολα».

Σημειώνεται ότι ο κ. Αλαβάνος, ναι μεν έχει αποχωρήσει από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο λόγος του διατηρεί διεισδυτικότητα στην κοινωνική βάση της παράταξης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι αρκετές από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ διατηρούν καλές σχέσεις και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, το οποίο έχει συγκροτήσει ο κ. Αλαβάνος.

Ο τρίτος: Εν αντιθέσει προς την προηγούμενη προεκλογική περίοδο, κατά την οποία ουδείς ανέμενε τόσο μεγάλη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, στην επικείμενη η παράταξη του κ. Τσίπρα θα πιεστεί να αποσαφηνίσει τις θέσεις της εφ' όλης της ... κυβερνητικής ύλης: Από την ΑΟΖ και το ζήτημα της ΠΓΔΜ μέχρι το Δημόσιο, όλοι θα ... ανακρίνουν το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα πρέπει να συγκεράσει τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις που «συστεγάζονται» στις τάξεις του.

Είθισται, βεβαίως, τα μεγάλα κόμματα να έχουν διαφορετικές τάσεις – το ίδιο συνέβαινε τόσο με τη Νέα Δημοκρατία, όσο και με το ΠΑΣΟΚ. Το θέμα όμως είναι ότι κάποιο πολιτικό «στίγμα», κάποια στιγμή πρέπει να γίνεται αποδεκτό ως πολιτική του κόμματος ή του σχήματος. Στο ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά πιθανότατα θα χρειαστεί να ετοιμαστούν ταχύτερα από όσο υπολόγιζαν. Είναι κι αυτό ένα αντίτιμο της μεγάλης εκλογικής ενδυνάμωσης.