Επικίνδυνες εξελίξεις

\

Είναι γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει εντολή για την εκκένωση της ελληνικής πρεσβείας στη Δαμασκό και την άμεση απομάκρυνση του προσωπικού της. Ταυτόχρονα, βρίσκονται σε εξέλιξη εντατικοί σχεδιασμοί για την οργάνωση μιας μεγάλων διαστάσεων αποστολής απομάκρυνσης ξένων υπηκόων από τη Συρία με γέφυρα την Κύπρο.

Όλα δείχνουν ότι οι ανταγωνιζόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δρομολογούν εξελίξεις με κινδύνους πολεμικής

ανάφλεξης και απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς στην ευρύτερη γειτονιά μας. Ηδη η πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη Συρία δείχνει κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη συγκεκριμένη χώρα με ένταση της ένοπλης δράσης του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», στρατιωτικού βραχίονα του λεγόμενου «Εθνικού Συριακού Συμβουλίου», που ηγείται της αντικαθεστωτικής πάλης.

Λιβύη και Συρία

Η κρίση στη Συρία εμφανίστηκε ως εσωτερικό πρόβλημα «δημοκρατίας». Αλλά είναι κρίκοςστην αλυσίδα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που ονομάστηκαν από τα αστικά επιτελεία και τους οπορτουνιστές «Αραβική Ανοιξη».

Η πιο ξεφωνημένη περίπτωση είναι της Λιβύης. Οι ίδιοι οι αστοί ομολόγησαν ωμά την οργάνωση των αντικαθεστωτικών και του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η εφημερίδα «Τα Νέα» (27/3/2011) έγραψε για τη Λιβύη: «Αυτοί με τα κιάλια κατασκόπευαν τις θέσεις των κυβερνητικών. Αυτοί με τα δορυφορικά τηλέφωνα κρατούσαν την επαφή με το ΝΑΤΟ. Αυτοί με τα τουφέκια δραστηριοποιούνταν πίσω από τις γραμμές. Ηταν στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, που φορούσαν τα ίδια ρούχα με τους εξεγερμένους.

Και ενώ αυτοί πεζοπορούσαν στην έρημο, άλλοι «ξένοι» βοηθούσαν το Συμβούλιο της Βεγγάζης… Πράκτορες βετεράνοι άλλων συγκρούσεων, ικανοί να πείσουν στελέχη του καθεστώτος να αυτομολήσουν. Χωρίς αυτούς τους «συμβούλους», οι εξεγερμένοι δεν θα είχαν φτάσει ποτέ στην Τρίπολη… Οι σύμμαχοι έπρεπε να εμπιστευτούν αυτούς τους ανθρώπους της σκιάς. Καλύφθηκαν πίσω από την αποστολή εκπαιδευτών για το στρατό των εξεγερμένων.

Ήταν λίγες δεκάδες και στρατολογήθηκαν από τις χώρες του ΝΑΤΟ, για να αναδιοργανώσουν τις τάξεις των εξεγερμένων… Οι πρώτες ειδήσεις χρονολογούνται από την αρχή της σύγκρουσης… Αρκετοί Βρετανοί SAS συνελήφθησαν, εξάλλου, από τους εξεγερμένους, οι οποίοι δεν είχαν ειδοποιηθεί για την παρουσία τους. Λόγω έλλειψης συντονισμού».

Να θυμίσουμε ότι η ιμπεριαλιστική πολεμική επέμβαση στη Λιβύη έγινε στο όνομα αποκατάστασης της δημοκρατίας. Αλλά να τι έγραψαν στις 22/3/2011 «Τα Νέα»: «…σε συνέντευξή του στη γερμανική τηλεόραση, ο Καντάφι είπε: «Τα πετρελαϊκά μας συμβόλαια θα πάνε σε ρωσικές, κινεζικές και ινδικές εταιρείες». Δηλαδή σε χώρες – μέλη της BRIC. Επιβεβαιώνονται έτσι οι «κυνικοί», οι οποίοι, πίσω από κάθε πόλεμο των μεγάλων δυνάμεων που μπορούμε να θυμηθούμε, βλέπουν πάντα το πετρέλαιο. Και απογυμνώνονται ηθικά όσοι επικαλούνται ανθρωπιστικά ιδεολογήματα». Αρα ο πόλεμος έγινε για τη μοιρασιά των υδρογονανθράκων στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Ακριβώς το ίδιο ζήτημα υπάρχει και πίσω από τη Συρία. Το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το ποια μονοπώλια θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος και βεβαίως το γεωστρατηγικό σημείο στο οποίο έχει πρόσβαση μια ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη, η Ρωσία, συνασπισμένη στην BRIC, συνασπισμός όπου συμμετέχει και η Κίνα. Οι της BRIC έχασαν από τη Λιβύη αλλά από τις ως τώρα εξελίξεις δε φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν από τη Μέση Ανατολή. Αλλωστε, με τη συγκεκριμένη υπόθεση συνδέεται και το Ιράν με ισχυρές σχέσεις με την Κίνα, αλλά σε ένα βαθμό και με τη Ρωσία.

Οξύτατοι ανταγωνισμοί

Πρόσφατα, με αφορμή την ενίσχυση του ρωσικού στόλου στην περιοχή (η Ρωσία έχει ναυτική βάση στη Συρία), διάφορα ρεπορτάζ του αστικού Τύπου έγραψαν ότι η Ρωσία φροντίζει για την προστασία των συμφερόντων της στη Συρία και για επιστροφή στην εποχή του ψυχρού πολέμου. Από ποιον, αλήθεια, φροντίζει να προστατέψει τα συμφέροντά της;

Το γεγονός αυτό και μόνο, δηλαδή ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντά της και ότι η κατάσταση παραπέμπει στην περίοδο του ψυχρού πολέμου – και αυτό με αφορμή την κατάσταση στη Συρία – δείχνει πως υπάρχει επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Πρόσφατα επίσης στην περιοχή νότια της Κύπρου, μέσα στην ΑΟΖ της Κύπρου, έγιναν ταυτόχρονα στρατιωτικές ασκήσεις από την Τουρκία, το Ισραήλ και την Αγγλία.

Δεν είναι άσχετες από τις εξελίξεις στην περιοχή με αφορμή την επέμβαση στη Συρία και τους οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που κλιμακώνονται επικίνδυνα, ανάμεσα σε ΕΕ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ από τη μια μεριά και τις Ρωσία και Κίνα από την άλλη.

Στις μεθοδεύσεις για την επιβολή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στη Συρία, που συνεχίζονται με ταχύτατους ρυθμούς, ομολογείται η άμεση επέμβαση των ΗΠΑ, με τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα να υπογράφει διάταγμα για μεγαλύτερη στήριξη στους ενόπλους της λεγόμενης «αντιπολίτευσης», με άμεση ανάμειξη της CIA στη χώρα, στα πρότυπα της Λιβύης, μία στήριξη η οποία ουσιαστικά έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Στόχος φαίνεται να είναι η καλύτερη «οργάνωση» των ενόπλων, ο έλεγχος των ομάδων των αντικαθεστωτικών και ο συντονισμός της δράσης τους. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσης την αύξηση κατά δέκα εκατομμύρια δολάρια της «βοήθειάς» τους προς τους αντικαθεστωτικούς.

Είναι επίσης γνωστό ότι η λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση, που επιδιώκει την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, είναι υποκινούμενη και χρηματοδοτούμενη από το Κατάρ και τηΣαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία είναι εκείνη που μέσω των εδαφών της τροφοδοτεί με όπλα τους Σύρους αντικαθεστωτικούς. Αλλά δεν είναι μόνο απ’ αυτά τα κράτη. Ας δούμε, για παράδειγμα, το «Εθνικό Συριακό Συμβούλιο» μέσα από την ιστοσελίδα του.

Εμφανίζεται να έχει 140 μέλη, με σημαντική συμμετοχή «Αδελφών Μουσουλμάνων», τα περισσότερα εκ των οποίων είναι εκτός Συρίας, με τόπο διαμονής τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Τουρκία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, αραβικές χώρες και χώρες της Μέσης Ανατολής. Κάποιοι που εμφανίζονται και ως ηγέτες του Συμβουλίου δίνουν και τα βιογραφικά τους, που είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά για το ρόλο που έχουν αναλάβει και τους δεσμούς τους με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Ας δούμε τρία απ’ αυτά, που αποκαλύπτουν σχέσεις με ΗΠΑ και κράτη της ΕΕ:

Bassma Kodmani: Καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, όπου εγκαινίασε το πρόγραμμα για τη Μέση Ανατολή, και επίσης ήταν η υπεύθυνη στο ίδρυμα «Φορντ» για την «Κυβερνησιμότητα και τη Διεθνή Συνεργασία για τη Μέση Ανατολή». Σήμερα είναι διευθύντρια της λεγόμενης «Πρωτοβουλίας για την Αραβική Μεταρρύθμιση» και διευθύντρια στο ακαδημαϊκό πρόγραμμα στη Διεθνή Διπλωματική Ακαδημία.

Radwan Ziadeh: Επισκέπτης καθηγητής του Ινστιτούτου για τις Σπουδές για τη Μέση Ανατολή στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ. Ηταν συνεργάτης στο «Εθνικό Ιδρυμα για τη Δημοκρατία» (παραμάγαζο της CIA) και σε διάφορες ΜΚΟ για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ηταν από αυτούς που υπέγραψαν επιστολή και καλούσαν τον Ομπάμα να επέμβει στη Συρία.

Ausama Monajed: Διευθυντής του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών και Επικοινωνίας με έδρα το Λονδίνο. Είναι αυτός που συχνά βγαίνει σε διεθνή ΜΜΕ και κάνει αναλύσεις για τις εξελίξεις στη Συρία. Είναι ιδρυτής και διευθυντής του δορυφορικού τηλεοπτικού σταθμού «Μπαράντα», με έδρα το Βάουχαλ στα νότια του Λονδίνου. Το κανάλι ενισχύεται οικονομικά από τις ΗΠΑ, αλλά και αραβικές μοναρχίες – συμμάχους των ιμπεριαλιστών.

Το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή»

Η «υπόθεση Συρία» είναι ενταγμένη στο σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή». Ας δούμε πιο αναλυτικά τι είναι αυτό το σχέδιο. Στις 6 Νοέμβρη του 2003, με ομιλία που εκφώνησε στο «Εθνικό Ιδρυμα Δημοκρατίας» ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους, οι ΗΠΑ δημόσια τάχθηκαν υπέρ της «ανασυγκρότησης» της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, που τη χαρακτήρισαν «Μεγάλη Μέση Ανατολή».

Η «πρώτη» φάση είχε ξεκινήσει στις 20 Μάρτη 2003 με την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, που έγινε με πρόσχημα τα «όπλα μαζικής καταστροφής» και την «αποκατάσταση της δημοκρατίας». Τα σχέδια «ανασυγκρότησης» της λεγόμενης «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» απασχόλησαν στην πορεία τόσο τη Σύνοδο των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών («G8»), όσο και το ΝΑΤΟ, όπου οι ΗΠΑ επιδίωξαν να κερδίσουν την υποστήριξή τους.

Προβλέπουν εκσυγχρονισμό των αστικών δομών, για τη διασφάλιση της αστικής εξουσίας κι ακόμη και την αλλαγή συνόρων, διαμόρφωση νέων κρατών. Στις 22 – 23 Μάη 2004, στη 16η Σύνοδο Κορυφής της Λίγκας των Αραβικών Κρατών (στην Τυνησία), συζητήθηκε το σχέδιο «μεταρρύθμισης» των αραβικών χωρών, χωρίς ωστόσο να υπάρξει συμφωνία.

Είναι χαρακτηριστικό πως στη Σύνοδο του «G8» (8 – 10 Ιούνη 2004), όπου συζητήθηκε το σχέδιο «ανασυγκρότησης», παραβρέθηκαν μόνο οι ηγέτες του Αφγανιστάν, του Μπαχρέιν, της Ιορδανίας, της Τουρκίας, της Υεμένης και του Ιράκ, ενώ αρνήθηκαν να παραβρεθούν στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ (Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Τυνησία). Επιφυλακτικά στα αμερικανικά σχέδια τοποθετήθηκαν τότε η Γαλλία (που παίζει ιδιαίτερα δραστήριο ρόλο στην περιοχή) και η Γερμανία. Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη (28 – 29 Ιούνη 2004), αποφασίστηκε το σχέδιο για τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή» και έγινε καταμερισμός ρόλων για την εφαρμογή του.

Τα σχέδια των ΗΠΑ αναπτύχθηκαν με νέα ορμή μετά την εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στην ηγεσία των ΗΠΑ (2008) και την ομιλία του στο Κάιρο (4/6/2009), όπου φαίνεται η προσπάθεια των ΗΠΑ να προωθήσουν το λεγόμενο «εκδημοκρατισμό» της Μέσης Ανατολής και να προσεταιριστούν μια σειρά αραβικές χώρες στα σχέδιά τους ενάντια στο Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Η περίπτωση της Συρίας μοιάζει με αυτήν της Λιβύης. Μόνο που στην περίπτωση της Συρίας ήδη συγκεντρώνονται μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις αντιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών συνασπισμών.

Λαϊκή επαγρύπνηση

Η τεράστια όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή είναι εμφανής, ενώ το πρόβλημα «Συρία» διαπλέκεται και με όλη τη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα με Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ και τις μεταξύ τους αντιθέσεις, ενώ μπλεγμένη μέχρι τα μπούνια είναι και η Ελλάδα. Και οι κίνδυνοι νέας εστίας ιμπεριαλιστικής πολεμικής ανάφλεξης είναι εμφανείς. Να γιατί το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για:

• Να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, και οι οποίοι θα έχουν τραγικές συνέπειες.
• Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
• Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας. Να κλείσει τώρα!
• Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
• Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
• Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης