Είναι ένα ωραίο γραφείο, Αντώνη

 -Ωραίο γραφείο.

-Είναι αυτό που ο προκάτοχός μου, ο Κώστας Καραμανλής…
-Είναι ένα ωραίο γραφείο.

Αυτά ακούσαμε από τον καναπέ του Σαμαρά (και όχι του Καραμανλή), στο Μέγαρο Μαξίμου. Όχι του Καραμανλή. Από τότε που έχει να δει τον καναπέ η Ανγκελα Μέρκελ, έχουν αλλάξει άλλοι τρεις πρωθυπουργοί. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Παναγιώτης Πικραμμένος. Ο κ. Σαμαράς είναι πια ο Κύριος του καναπέ της Ανγκέλα, μόνο που έχει φαίνεται ξεχάσει τη στάση που κράτησε από τότε που είχε να ξανακαθήσει η κα. Μέρκελ εκεί, μέχρι και χτες. Πάνε 5 χρόνια από τότε. Όσο καναπές δεν ήταν δικός του, όσο πάλευε να πάρει τον καναπέ, συνέβησαν πολλά, άλλαξε και ο ίδιος στάση τόσες και τόσες φορές.

Από τη μέρα που η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ κι αφού είχε νίψει τας χείρας του ο παλαιός Κύριος του καναπέ, κ. Κώστας Καραμανλής, ο κ. Σαμαράς έκανε τυφλά σκληρή αντιπολίτευση στον Γιώργο Παπανδρέου. Και μάλιστα όχι μόνο σκληρά αντιμνημονιακή, αλλά και με χαρακτηρισμούς, όσον αφορά τα ταξίδια του τότε Πρωθυπουργού και την προσπάθεια να φτιάξει το τόσο δύσκολο κλίμα στο εσωτερικό. Μετά ο κ. Σαμαράς αρνήθηκε να υπογράψει τα της εφαρμογής του Μνημονίου ως αντιπολίτευση, το οποίο και δεν είχε ψηφίσει. Αυτά μέχρι το Νοέμβρη του 2011. Τότε ο κ. Σαμαράς δέχτηκε να υπογράψει για την εκταμίευση της περιβόητης 6ης δόσης. Τότε όμως ήταν πια πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος.

Μόλις 5 μήνες πριν, στο Ζάππειο 2, ο ίδιος άνθρωπος είχε πει τα εξής:

“Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, δεν έχει σχέδιο. Το καινούργιο Μνημόνιο συζητείται γιατί απέτυχε το πρώτο Μνημόνιο. Πήρα το ρίσκο και αντιστάθηκα στο Μνημόνιο όταν πολύ έλεγαν ότι είναι ο μόνος τρόπος και διατύπωσα απερίφραστα τις απόψεις μας και στο εξωτερικό. Η κριτική μας δικαιώθηκε, σήμερα προτείνω την επανεκκίνηση. Εμείς δεν είπαμε «λεφτά υπάρχουν», ούτε «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Μιλάνε για συναίνεση. Σε τι να συναινέσω, σε αυτό που διαφωνώ και διαλύει την χώρα μου; Να συναινέσω στο λάθος; Θα ήταν έγκλημα. Πού το βρήκαν ότι έχω υποχρέωση να συναινέσω στο λάθος; Εκείνοι έχουν υποχρέωση να το διορθώσουν; Μήπως η έλλειψη συναίνεσης τους εμποδίζει να κυβερνήσουν; Εμείς διατυπώσαμε ένα ολόκληρο σχέδιο που μόνο στο σύνολό του μπορεί να αποδώσει. Κανένας δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της κυβέρνηση να κυβερνά και να κάνει και λάθος, αλλά και της αντιπολίτευσης να έχει διαφορετική γνώμη και να την εκφράζει. Ενότητα στο σωστό επιβάλλεται ενότητα στο λάθος απαγορεύεται.”

Ένα χρόνο μετά, ο κ. Σαμαράς κέρδιζε τις εκλογές, κάνοντας σημαία τη Μνημονιακή πολιτική με το απαραίτητο αλατοπίπερο της επαναδιαπραγμάτευσης, για να χρυσωθεί το χάπι και γινόταν κυρίαρχος του καναπέ, φωνάζοντας “ούτε μια μέρα χαμένη”. Έχει φυσικά περάσει πια από το στάδιο της πλήρους απομόνωσης από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, λόγω σκληρής αντιμνημονιακής πολιτικής και μη συναίνεσης στο “κυβερνητικό λάθος” του κ. Παπανδρέου. Πολιτικά δηλαδή, περίπου ένα χρόνο πριν ο κ. Σαμαράς δεν αντιμετωπιζόταν διαφορετικά εντός Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος από ότι ο κ. Τσίπρας προεκλογικά.

Όταν φεύγει λοιπόν ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς αλλάζει προφίλ και Πολιτική, αλλά μέχρι να μπει η χώρα σε προεκλογική τροχιά, οι σχέσεις του με την κα. Μέρκελ δεν είναι οι καλύτερες, μάλλον το αντίθετο. Μετά την εκλογή του, γίνονται προσπάθειες προσέγγισης και το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό μετά την εκλογή του και την κυριαρχία στον περιβόητο καναπέ, συναντά την κα. Μέρκελ θεσμικά πλέον, με την Ελλάδα όμως να έχει πάψει να είναι το κυρίως πιάτο σε όλες τις Συνόδους Κορυφής, καθώς και ο υπόλοιπος Ευρωπαϊκός Νότος σερβιρίστηκε στο μενού.

Στο εσωτερικό, ο κ. Σαμαράς μετά τις Προγραμματικές δηλώσεις δεν εμφανίστηκε στη Βουλή. Η συζήτηση επί των Προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης έλαβαν χώρα στις 6-8 Ιουλίου 2012. Σε όλους αυτούς τους 3 μήνες ο Πρωθυπουργός είναι απών Κοινοβουλευτικά, “Η ώρα του Πρωθυπουργού” άλλωστε, ήταν κάτι που μετά τις εκλογές πήγαινε από Παρασκευή σε Παρασκευή, αλλά μέχρι σήμερα ο κ. Σαμαράς δεν εμφανίστηκε στον Κοινοβουλευτικό έλεγχο. Τακτική συντήρησης, όπως είχε επικαλεστεί ο κ. Κώστας Καραμανλής, μόνο που τώρα πια, δεν είναι ότι δεν υπάρχουν μόνο Παρασκευές. “Δεν υπάρχουν Σάββατα”, δήλωσε αυθορμήτως ο ίδιος σε συνεργείο της κρατικής τηλεόρασης που τον περίμενε έξω απ’ το Μέγαρο Μαξίμου. Απουσία από τριβές εντός και εκτός, στη Βουλή και στην Ευρώπη, άρα μηδενική φθορά. Οι ιδανικές 100 πρώτες μέρες ενός Πρωθυπουργού ο οποίος μάλιστα έχει ορεξάτη αντιπολίτευση, Κοινοβουλευτικά newbies που διψάνε για κάμερες και κλιπάκια στα δελτία, αλλά και με Κυβερνητικούς εταίρους με σοβαρά προβλήματα. Η πορεία του κ. Βενιζέλου τις μέρες αυτής της Συγκυβέρνησης είναι ενδεικτική. Η πορεία αυτού στο ίδιο έτος, από Υπ. Οικονομικών και Ιζνογκούντ του τότε Πρωθυπουργού, έφτασε ουσιαστικά να αυτοπροσκαλείται, βάζοντας μέσα και τον κ. Κουβέλη, στις συζητήσεις με την κα. Μέρκελ.

Τι καλύτερο, λοιπόν, επικοινωνιακά για τον κ. Σαμαρά τώρα, από το να κανονιστεί μία ημερήσια επίσκεψη αστραπή της Καγκελαρίου Μέρκελ, με μια ωραία Συνέντευξη Τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου, ωραία πλάνα στο Αεροδρόμιο και την Ηρώδου Αττικού, Αντώνης και Ανγκέλα. Επισήμως και με πρόγραμμα, φαΐ για τα ΜΜΕ και να μη ζοριστεί και κανείς.Επικοινωνιακά, σαφώς και είναι κερδισμένος ο κ. Σαμαράς. Η συνέντευξη τύπου της κας Μέρκελ άλλωστε, δεν ήταν κανένα σκληρό πόκερ, 4 η ώρα το πρωί περιμένοντας να σχολάσει το Eurogroup. Κανείς δε ρώτησε για την επιμήκυνση, ένας δημοσιογράφος δε βρέθηκε, αν και τα του +1 έτους για την Πορτογαλία ήταν εκείνη την ώρα γνωστά. Μετά βέβαια διέρρευσε ότι συζητήθηκε και η επιμήκυνση. Βολικά και όμορφα.

-Δεν είμαι δασκάλα να βάζω βαθμούς.
-Η παρουσία της κας Μέρκελ εδώ σπάει τη διεθνή απομόνωση που είχαμε μέχρι σήμερα εξαιτίας και δικών μας λαθών. Επιτέλους η Ελλάδα επανακτά την αξιοπιστία της μετά το πρόσφατο διάστημα. (!)

Κομμάτι τους και αυτά που είπαμε παραπάνω, για τα Ζάππεια και τα λοιπά αντιπολιτευτικά. Ο λογαριασμός όμως που καρπώθηκε ο κ. Σαμαράς είναι επίσης της τριετίας. Κομμάτι της πίττας έχουν και πολύ μεγάλο μάλιστα οι 3 προηγούμενοι κυρίαρχοι του καναπέ. Διαρθρωτικές αλλαγές λείπουν, ακούσαμε και ότι έχουν προχωρήσει και οι Μεταρρυθμίσεις. Αλλά αν δει κανείς το Νομοθετικό Έργο αυτής της Κυβέρνησης, μάλλον θα πρέπει να κοιτάξει προς τα πίσω στην τριετία για να τις βρει. Το πρώτο Νομοσχέδιο που έφερε η Κυβέρνηση Σαμαρά, είχε να κάνει με τη “διόρθωση” του πιο ευρέως αποδεκτού Νομοθετήματος στη Μεταπολίτευση, το Νόμο Διαμαντοπούλου. Υπερψηφισμένος μετά βαΐων και κλάδων, αλλά “ανεφάρμοστος”.

Ο Πρωθυπουργός σήμερα μίλησε για περηφάνια και φιλότιμο. Η κα. Μέρκελ από την πλευρά της φυσικά και δεν θα έδινε τίποτα το σημαντικό σήμερα, απλά κράτησε ένα καλό κλίμα για να προκαταβάλλει θετικά το ΔΝΤ ώστε η έκθεση της Τρόικας που τόσο περιμένουμε να είναι θετική. Αυτό γιατί όσοι παρακολουθούν ξέρουν ότι ο κ. Στουρνάρας δεν αντιμετωπίζει καλό κλίμα έξω, ούτε θα υπάρχουν τόσα χαμόγελα στις 17-18 Οκτωβρίου, στη Σύνοδο Κορυφής. Έχει προηγηθεί και η αποχώρηση του Τόμσεν απ’ το τραπέζι της συζήτησης.

Επί του παρόντος, φαίνεται ότι η κα. Μέρκελ που τυγχάνει να έχει εκλογές μπροστά της, μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, εμφανίζεται πιο προσιτή και υποχωρητική και στο λεξιλόγιό της. Για το ΔΝΤ μπορεί κανείς να πει μάλλον το αντίθετο. Ο Σαρκοζύ δεν υπάρχει πια και η Ανγκέλα είναι μόνη της, κρατώντας και μια στάση αναμονής. Δεν έχει μόνο εκείνη εκλογές. Έχει και ο Ομπάμα με τον Ρόμνεϊ, φαίνεται και ότι το τελευταίο debate έχει αλλάξει τους συσχετισμούς. Περιμένει κι εκείνη, περιμένουμε κι εμείς, αυτές τις κάλπες του Νοέμβρη τις περιμένουν όλοι.

Γυρνάμε στα δικά μας. Από το αεροδρόμιο με τα αγήματα και τις μπάντες, τους Υπουργούς και τα κανάλια. Δεκαετία του ’80 μου θύμισε όλο αυτό. Μαξίμου, και μετά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον Πρωθυπουργό να ψάχνει για κάθισμα, αλλά να υπάρχει μόνο για τους μεταφραστές.

-Πρόεδρε εγώ θα φύγω…
-Θα φύγεις; Εντάξει. Να είσαι καλά.

Ο κ. Παπούλιας στη συνέχεια, ως πρώην Υπ. Εξωτερικών να προσφωνεί την Καγκελάριο “Κυρία Πρωθυπουργέ”. Αυτό και το “Ωραίο γραφείο”, του προκατόχου. Όλα για την κοινή προσπάθεια, ο “προκάτοχος”, οι 3 ενδιάμεσοι, τα 3 χρόνια Κυβερνητικής Πολιτικής, το Ζάππειο 2, οι υπογραφές. Ο νυν και ο “προκάτοχος”, +3 Πρωθυπουργοί που τους πήρε το εύρηκα. Ο καναπές του προκατόχου και ο νυν στο Προεδρικό Μέγαρο, να ψάχνει για κάθισμα.

-Ωραίο γραφείο. Είναι ένα ωραίο γραφείο.

Ναι, Αντώνη. Είναι ένα ωραίο γραφείο, δε δούλεψες μόνος εκεί μέσα για αυτά. Πες ευχαριστώ, ένα για τον καλό λόγο κι άλλα 3 πες, για τα 3 Π που προηγήθηκαν, 3+1. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Ή μήπως ήταν;

πηγή: http://maga.gr/