"Αντέδρασε, πολέμα"

   

   Τις τελευταίες μέρες πέρα από κάτι μικροπροβλήματα υγείας, ένα άτομο που το νοιάζομαι αρκετά περνάει μια άσχημη φάση στην ζωή του. Μέχρι που έφτασε σε σημείο να μου πει ότι δεν θέλει να νιώθει ούτε χαρά ούτε λύπη, δεν θέλει να νιώθει τίποτα. Οπότε με αυτό σαν πάτημα αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την απύθμενη σοφία μου επί του θέματος μιας και έχω περάσει και εγώ από εκεί.  

   Κάθε μέρα εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο χτυπιούνται από την ζωή και κάθε μέρα αυτοί οι άνθρωποι πολεμούν λες και δεν υπάρχει αύριο για να επαναφέρουν την ζωή τους όπως ήταν. Στην τελική ανάλυση τραγωδίες συμβαίνουν, τι θα κάνεις θα τα παρατήσεις; θα παραιτηθείς; Όχι, γιατί αν τα παρατήσεις τώρα θα τα παρατάς κάθε μέρα για την υπόλοιπη ζωή σου. 

   Έχω συνειδητοποιήσει ότι όταν ραγίζει η καρδιά σου ή όταν η ζωή δεν σου συμπεριφέρεται δίκαια πρέπει να παλέψεις όσο τίποτα άλλο για να βεβαιωθείς ότι είσαι ζωντανός γιατί είσαι. Και ο πόνος που νιώθεις, αυτό είναι η ζωή. Η σύγχυση και ο φόβος είναι εκεί για να σου θυμίζουν ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει κάτι καλύτερο και αξίζει να παλέψεις για αυτό το κάτι.