Στα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες

Πήρες τα εύσημα από τον Αρχηγό. Ναι «μπράβο», σε αποδέχθηκε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Δεν προχωράς στα σκοτεινά. Είσαι νέος και το μέλλον είναι μπροστά σου λαμπρό. Ναι έχεις ελπίδα, γιατί εκείνος ο μαυριδερός τύπος δεν θα πουλάει πια μικροπράγματα στη γωνία. Τον τσακίσατε, εσύ και οι φίλοι σου. Ο Αρχηγός λέει πολλά ωραία, αρχαιοελληνικά, τον θαυμάζεις, αλλά δεν τα καταλαβαίνεις γιατί δεν τα διδάχθηκες στο σχολείο, ούτε τους θεσμούς διδάχθηκες ποτέ… Μιλάς για σεβασμό στον Αρχηγό, αλλά μουντζώνεις και προπηλακίζεις όσους είναι Αρχηγοί άλλων. Δεν έμαθες ποτέ ότι πριν χρόνια κάποιοι άλλοι με μαύρες στολές αιματοκύλησαν αυτή τη γη, που περήφανα, λες ότι υπερασπίζεσαι… Έγινες μέλος –φίλος –ψηφοφόρος μιας φασιστικής, ρατσιστικής πολιτικής οργάνωσης που πριν από –είναι 65 χρόνια- κατέστρεψε την Ελλάδα, την ερήμωσε και την έκανε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης ενάντια σε κάθε μεγάλο δυνάστη. Ναι είσαι το παιδί, της διπλανής πόρτας, μιας πόρτας, που ερμητικά κλειστή πίσω από την αλλοτρίωση της ελληνικής κοινωνίας, δεν έχει πια να σου προσφέρει τίποτα άλλο. Και ξέρεις, παλικάρι με τα μαύρα, η Δημοκρατία μπορεί να αντέξει πολλές- έστω και ακραίες- μορφές πολιτικής έκφρασης. ΕΓΩ δεν αντέχω τον εαυτό μου που σε εξέθρεψα…
pame-mazi.blogspot.gr