Προεδρικό πραξικόπημα στη Λιθουανία

Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν στη Λιθουανία. Προχθές έγινε ο δεύτερος γύρος των βουλευτικών εκλογών. Ο λιθουανικός λαός ψήφισε υπέρ των κεντροαριστερών κομμάτων και τους έδωσε την εντολή να σχηματίσουν κυβέρνηση, αλλά η δεξιά πρόεδρος της χώρας…πρόβαλε βέτο (!) στη συγκρότηση κεντροαριστερού κυβερνητικού συνασπισμού υπό το κόμμα που πήρε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών που έγιναν στις 14 Οκτώβρη.

Απαγορεύοντας ουσιαστικά τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος που νίκησε στις εκλογές, η δεξιά πρόεδρος προσπαθεί να επιβάλει πραξικοπηματικά τον ομοϊδεάτη της δεξιάς πρωθυπουργό Αντριους Κουμπίλιους, τον οποίον όμως οι Λιθουανοί ψηφοφόροι κατακρεούργησαν εκλογικά λόγω της κτηνώδους πολιτικής λιτότηταςπου ακολούθησε εναντίον τους και τον έριξαν στην τρίτη θέση με ποσοστό μόλις 14,84%. Η υπόθεση αποκτά σοβαρότατες διεθνείς πολιτικές διαστάσεις.

Η πρόεδρος της Λιθουανίας Ντά­λια Γκρίμπαουσκαϊτε δεν είναι απλώς δεξιά. Πριν γίνει πρόεδρος στη χώρα της, όπου είναι πραγ­ματικά δημοφιλής, ήταν επίτροπος Προϋπολογισμούστην ΕΕ και θεωρεί­ται άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Γερμανών – οι αντίπαλοι της την κατηγορούν ότι είναι τυφλό όργανο του Βερολίνου.

Αντιθέτως, ο πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος που πήρε τις περισσότερες ψήφους (20,03%) Βίκτορ Ούσπασκιτς, δεν είναι μόνο ο πλουσιότερος Λιθουανός με αμύθητη περιουσία που υπολογίζεται γύρω στα 13 δισεκατομμύρια ευρώ. Εί­ναι επιπλέον ρωσικήςκαταγωγής και υποστηρίζει στενότερες σχέσεις με τη Μόσχα.

Έχοντας αυτά κατά νου, εύκο­λα σχηματίζεται η πεποίθηση ότι η πρόεδρος της Λιθουανίας δρα στη συ­γκεκριμένη περίπτωση με τρόπο που επιχειρεί να αποτρέψει το σάρωμα της γερμανόδουλης κυβέρνησης της λιθουανικής Δεξιάς που εξόντωσε τον λαό της χώρας στη λιτότητα και την αντικατάστασή της από μια τρόπος του λέγειν κεντροαριστερή κυβέρνηση συ­νασπισμού, η οποία θα επιζητεί σχέσεις και με τη Ρωσία, αντί να είναι μονομερώς προσανατολισμένη προς το Βερολίνο.

Ένα δευτερεύον, αλλά όχι και ασήμαντο στοιχείο για την ΕΕ είναι να διακοπεί, έστω και πραξικοπηματι­κά, αυτή η ατελείωτη σειρά εκλογικής συντριβής όλων των κυβερνήσεων των κρατών – μελών της που ακολου­θούν πολιτικές λιτότητας.

Στα πολιτικά καθυστερημένα κράτη της Βαλτικής, όπου ο πληθυσμός είναι παραδοσιακά φιλογερμανικών αισθημάτων και κα­τά τη διάρκεια του Β‘ Παγκοσμίου Πο­λέμου συνεργάστηκε μαζικά με τους ναζί, η πολιτική αυτή μπορεί να είναι αδιανόητη για χώρες με δημοκρατική κουλτούρα, αλλά έχει σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας.

Και το 2003, άλλω­στε, το Εργατικό Κόμμα του Ούσπασκιτςείχε έρθει πρώτο στις βουλευτικές εκλογές παίρνοντας τις 39 από τις 141 έδρες του Σέιμας, του λιθουανι­κού κοινοβουλίου, αλλά ο Ούσπασκιτς δεν έγινε πρωθυπουργός.

Τα υπόλοιπα κόμματασυνασπίστηκαν εναντίον του και τελικά τον υποχρέωσαν να μπει στην κυβέρνηση ως υπουργόςΟικονομικών, υποχρεώνοντάς τον μάλιστα σύντομα σε παραίτη­ση. Στη συνέχεια τον καταδίωξαν δικα­στικά με χίλιες δύο προφάσεις και πραγματικές αιτίες, επιδιώκοντας την πολιτική του εξόντωση. Έφυγε για σχεδόν δύο χρόνια στη Ρωσία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο.

Ξαναγύρισε, όμως, στη Λιθουανία το 2007, επανεξελέγη βουλευτής το 2008 και τώρα κέρδι­σε τις εκλογές και πάλι, αλλά η πρόεδρος του φράζει εκ νέου τον δρόμο προς την εξουσία. Χρησιμοποιεί τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι αρνείται να του δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και να επιτρέψει στο Ερ­γατικό Κόμμα να ηγηθεί κυβέρνησης επειδή υπάρχουν… καταγγελίες για εξαγορά ψηφοφόρων εκ μέρους του!

Η ουσία είναι ότι η πρόεδρος πιθανότατα θα δώσει την εντολή σχηματι­σμού κυβέρνησης στονΑλγκιρντας Μπουτκεβίτσιους, τον ηγέτη του Σοσι­αλδημοκρατικού Κόμματος που ήρθε δεύτερο με18,45%, και θα τον εξανα­γκάσει να συνεργαστεί για να φτιάξει κυβέρνηση με τον δεξιό πρωθυπουρ­γό Κουμπίλιους, που κατατροπώθηκε στις κάλπες!

Γιώργος Δελαστίκ

ΠΗΓΗ: Έθνος