Το παράδειγμα της Τουρκίας που προχώρησε σε πολύ δραστικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της, έφερε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αναφερόμενος στην ελληνική κρίση κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην ετήσια συνέλευση του Global Relations Forum στην Κωνσταντινούπολη χθες. «Η Ελλάδα χρειαζόταν και αυτή πολύ δραστικές αλλαγές στην οικονομία της, στο αναπτυξιακό της μοντέλο,στην λειτουργία του κράτους», είπε για να συμπληρώσει ότι ως πρωθυπουργός αποφάσισε να τις ξεκινήσει. «Πήρα το ρίσκο να αντιπαρατεθώ με τα κατεστημένα συμφέροντα. Αλλά την ίδια στιγμή, η Ε.Ε. και οι αγορές ζητούσαν δραστικά μέτρα λιτότητας», είπε, τονίζοντας την «επιλογή» να χρησιμοποιεί πολύτιμο μέρος του πολιτικού του κεφαλαίου υπέρ της ανάγκης να μην καταρρεύσει η Ελλάδα.
Παρατήρησε όμως ότι στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία κρίση στα θεμέλια της Ευρωζώνης. Τόνισε λοιπόν την ανάγκη «ενδυνάμωσης» των θεσμών της, με «πλήρη δημοσιονομική ένωση», «τραπεζική ένωση» για να ελέγχονται τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κοινές κοινωνικές πολιτικές για την καταπολέμηση της ανεργίας, επενδύσεις στις μεταφορές, στην ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι ευρωπαϊκές οικονομίες. Επέμεινε ακόμα στην ανάγκη για ευρωομόλογα με στόχο την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων, για δημοσιονομική υπευθυνότητα –τονίζοντας ότι η επιμονή μόνο στη λιτότητα, χωρίς ένα πραγματικό αναπτυξιακό σχέδιο, δεν θα βάλει μπροστά τις οικονομίες μας- εν ολίγοις ζήτησε μία … «δημοκρατική Ευρώπη».
Μιλώντας για την πολιτική και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο κ. Παπανδρέου θυμήθηκε την εποχή που ήταν υπουργός Εξωτερικών. «Στην πολιτική, οι άνθρωποι συχνά επιλέγουν τον «ασφαλή δρόμο», προκειμένου να μην πάρουν κανένα ρίσκο, είπε. «Όταν έγινα Υπουργός Εξωτερικών, η συμβατική αφήγηση ήταν ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ότι ήταν η μοίρα μας να είμαστε εχθροί και υπήρχαν και πολύ σοβαροί λόγοι για αυτό. Αλλά αποφάσισα να μην ακολουθήσω το συμβατικό δρόμο», είπε, πιστεύοντας βαθιά ότι υπήρχε άλλος δρόμος και προοπτική «λύσης» του «προβλήματος» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. «Πίστευα ότι έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινό έδαφος, κοινά συμφέροντα. Πίστευα ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μία κατάσταση επωφελή και για τους δύο, αντί για ένα παιχνίδι «μηδενικού αθροίσματος» με νικητές και ηττημένους. Πήρα το ρίσκο», είπε, ενθυμούμενος το …χέρι βοηθείας και κατανόησης που βρήκε στο πρόσωπο του Ισμαήλ Τζεμ από την άλλη πλευρά.
Αναφερόμενος τέλος στις ευρωτουρκικές σχέσεις, ο πρώην πρωθυπουργός κάλεσε την Τουρκία να συνεχίσει στον δρόμο της βαθύτερης δημοκρατικοποίησης, να δείχνει σεβασμό στα ανθρώπινα, θρησκευτικά δικαιώματα όπως και στα δικαιώματα των μειονοτήτων, να δουλέψει για μια δίκαιη λύση στη Κύπρο και φυσικά να επιμείνει στην πρόοδο των ελληνοτουρικικών σχέσεων. «Αυτά θα προσδέσουν για τα καλά την Τουρκία στην ευρωπαϊκή οικογένεια», κατέληξε.