"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.."

Ενώ εχει ολοκληρωθει η ορκωμοσια του Φρανκλινου Ρουζβελτ, το Μαρτιο του 1933 ενας επισκεπτης του λέει:"Προεδρε,αν πετυχει το προγραμμα σου μεσα σε αυτη τη φοβερη κριση,θα εισαι ο μεγαλύτερος Προεδρος της Αμερικης ολων των εποχων. Αν οχι,θα εισαι ο χειροτερος!" "Οχι" απανταει ο Ρουζβελτ "οχι φιλε,δεν θα ειμαι ο χειροτερος!Θα ειμαι ο τελευταιος Προεδρος!" καθιστωντας σαφες ότι οσες παρεκλεισεις και αν διαπιστωθουν στο προγραμμα λογω των καιρων των ισχνων ....

αγελαδων πρεπει να ξεπεραστουν καθώς το ζητημα δεν είναι πλεον μια καρεκλα αλλα ένα εθνος. Ο Ανταμ Σμιθ στον Πλουτο των Εθνων πετα -στο ιδιο μηκος κυματος -μια μελαγχολικη φραση για τη χωρα και τους ηγετες της οταν πρεπει να προσαρμοσουν τα ονειρα και τα σχεδια τους τους για το μελλον στη "μετριοτητα των καιρων". Εξαλλου η πολιτικη είναι “Η τεχνη του εφικτου” , ενώ αληθινος Ηγετης μιας χωρας γινεσαι οταν το εσωτερικο σου καλεσμα συγχρονιζεται με το καλεσμα και την φυσιογνωμια των καιρων. Ξεκαθαρα νομιζω πως δεν εχουμε προβλημα συγχρονισμου. Ο αρχικος προγραμματισμος ηταν αψογος. Το προβλημα προκληθηκε μετα και καταληξαμε στο να το αναγαγουμε σε προβλημα ευρεσης του "εσωτερικου μας καλεσματος" και εντοπισμου των αρχικων μας "ονειρων" και "σχεδιων". Ετσι απλα χαθηκαν μεσα στους αρνητικους αριθμους των ελλειματων. Εγιναν  μαλλον σταχτη στη φωτια της κρισης, τα πηρε ο ανεμος του χρέους.
Η ξακουστη φραση του Ρουζβελτ κατα το "New Deal" οτι "το μονο που εχουμε να φοβομαστε ειναι ο φοβος" πολλα δειχνουν (δυστυχως) οτι δεν ισχυει στις μερες μας. Γιατι απλα ζουμε σε άλλες εποχες. Εχουμε μια πολυδιαστατη κριση, θεσμων, πολιτικη, οικονομικη με αποκορυφωμα κοινωνικη. Μια κριση που χαρακτηριζεται από τον  εγωκεντρισμο και τον ατομισμο του καθενος. Το ψαρι παντα βρωμαει απο το κεφαλι λενε, απλα σε μας βρωμισε και η ουρα. “Σωζον εαυτο,σωθειτο” λεει ο πολιτης καθημερινα προσπαθωντας να παρει μια αναπηρικη συνταξη που δεν δικαιουται. Το ιδιο φωναζει και ο πολιτικος που συναπτει συμφωνιες με Μονες και μεγαλες πολυεθνικες καταθετωντας στην τραπεζικως παραδείσια Ελβετια το μερτικο του. Το ιδιο και ο συνδικαλιστης που παιρνει  100.000 βασικο μισθο για να εκπροσωπει τους εργαζομενους του σωματειου του. Το ιδιο και ο γιατρος κολωνακιου που δηλωνει 300 ευρω εισόδημα, ο καθηγητης πανεπιστημιου που γυρναει με Ferrari και τα παραδειγματα πολλα (προφανως δεν υπαρχει εξισωση των ανωθεν γιαυτο και δεν ισχυει το "μαζι τα φαγαμε"). Και εχουμε φτασει σε ενα κινουμενο πατο που συνεχεια μας τραβα παρακατω κοινωνικα και ατομικα. Κοινωνικα γιατι δωσαμε αξια στο "εγω" και ατομικα γιατι χασαμε τις εννοιες της αυταρκειας, ανιδιοτελειας, σεβασμου, κατανοησης, και κυριως αγαπης. Εδω υπαρχει και ενα ανεκδοτο που διδασκεται στις σχολες μανατζμεντ : "δυο δρομεις σε μια αφρικανικη σαβανα τρεχουν να σωθουν απο ενα λιονταρι που τους κυνηγα. Ξαφνικα ο ενας σταματα και βαζει τα αθλητικα του παπουτσια.Ο αλλος τον κοιτα με περιεργια και τον ρωτα "καλα ρε τι κανεις εκει?πιστευεις θα τρεξεις πιο γρηγορα απο το λιονταρι?" "Oχι του απαντα,θα τρεξω πιο γρηγορα απο σενα.." Εδω, εδω ακριβως! γινεται επιτακτικοτερη η αναγκη να μην χασουμε το "εσωτερικο μας καλεσμα".Εδω ειναι που πρεπει να βαλουμε πυξιδα το «εσωτερικο μας καλεσμα » τις αξιες μας,τα ιδανικα μας και τα ονειρα μας. Γιατι τη στιγμη που η θαλασσα φουσκωνει και ο ουρανός σκοτεινιαζει ειναι ζωτικο θεμα να εχεις πυξιδα. Και η ερωτηση ειναι : γιατι χασαμε τον συγχρονισμο μας? εχουμε τη πυξιδα μας ακομη?μηπως τη χασαμε?μηπως χαλασε και αντι να δειχουν βορρα δειχνει νοτο?
   Οι λαοι στις δυσκολες ωρες των μεγαλων καταστοφων,κρισεων,των πτωχευσεων ή των πολεμων στρεφονται με δεος στα πνευματα του παρελθοντος ωστε να καταληξουν στη νεα σκηνη της Ιστοριας.Δυστυχως Ναι ας το πουμε εχουμε πολεμο."Πολεμο Νομισματικο" αφου καθε χωρα επιδιωκει τη δημιουργια ανταγωνιστικου πλεονεκτηματος μεσα απο το χειρισμο του νομισματος, "Πολεμο Εμπορικο" με ανοιχτο προστατευτισμο, "Πολεμο εκδοσης ομολογων" για το ποια χωρα θα γινει μαγνητης φθηνου δανειακου χρηματος,"Πολεμο χρηματοοικονομικο" για το ποια χωρα θα κερδισει το συγκριτικο πλεονεκτημα στην νεα ρυθμιση του πιστωτικου συστηματος,"Πολεμο για το μελλον" για το ποια αγορα θα επανατοποθετει ευελικτα και εξυπνα τους πορους και ποια θα καβαλησει πρωτη στο τραινο της τεχνολογιας, της καινοτομίας, του πετρελαιου και πρασινης βιομηχανιας. Ναι δυσκολοι καιροι.
   Ευτυχως ομως εχουμε και πολλα απο αυτα τα πνευματα του παρελθοντος που δειχνουν ποια θα πρεπει να ειναι η πολιτικη μας, ποιος ειναι ο δρομος που πρεπει να περπατησουμε, ποια ειναι η πυξιδα μας. Η δικια μας πυξιδα δεν ειναι το συστημα,δεν υπακουει στην μηχανικη της αντικαταστασης ενος συστηματος απο ενα αλλο το οποιο επιλεγει την φωτισμενη πρωτοπορια. Η δικια μας πυξιδα υπολογιζει τους εναλλασομενους κυκλους του καπιταλισμου, και αποτελει την διαρκη κινηση,τη διαρκη αλλαγη,τη διαρκη μεταρυθμιση που μετασχηματιζει την υπαρχουσα ταξη πραγματων προς υψηλοτερα επιπεδα ελευθεριας, ευημεριας, κοινωνικης δικαιοσυνης,πρασινης βιωσιμης αναπτυξης και αυξανει τις ευκαιριες,τις επιλογες, τις δυνατοτητες και τα τελικα αποτελεσματα πρωτα για τους μη προνομιουχους και τις νεοτερες γενιες. (Μ.Ανδρουλακης – Ε’ Προεδρε) Αυτό είναι το εσωτερικο μας καλεσμα.
  Ο Φριντμαν πρωην συμβουλος της αμερικανικης κυβερνησης και γκουρου του νεοφιλελευθερισμου δεν δισταζει να γραψει:"Σημερα που,δημοκρατιες οπως η Ινδια και η Αμερικη, εμφανιζονται ανικανες να λαβουν σκληρες αποφασεις, δεν μπορω να κρυψω καποια ζηλια για τη δυνατοτητα της Κινας να αντιμετωπισει σοβαρα τα προβληματα της και να λαμβανει σκληρα μετρα, τα οποια συνδεονται με την αφαιρεση δικαιωματων απο το λαο. Η αντιμετωπιση των οξυτατων προβληματων μας απαιτει απο την κεντρικη κυβερνηση να αφαιρεσει δικαιωματα απο το λαο, και οχι να του δωσει περισσοτερα.." αυτη η φραση καταστα σαφες οτι η πυξιδα σας δειχνει πλεον νοτο. Οι οικονομικες θεωριες εχουν καταντησει λαστιχο στα χερια της πολιτικης απολογιας. Και ο πιο αδαης γνωριζει πως με συνεχεις λιτοτιτες και περικοπες δαπανων δεν δημιουργεις κανενα επιπλεον πλουτο, απλα μπαινεις στο φαυλο κυκλο της υφεσης. Η συγκεκριμενη πολιτικη (επιβαλομενη απο ΔΝΤ και Παγκοσμια Τραπεζα) εκφραζει κυριως τα συμφεροντα των χρηματοπιστωτικων οργανισμων. Το επιχειρημα πως δεν μπορουμε να ζουμε σε βαρος των επομενων γενιων δανειζομενοι, ισχυει μονο για το κρατος οχι για τους πολιτες που ειναι καταχρεωμενοι με δανεια. Φτανετε στα ορια Θατσερισμου που με τη χαρακτηριστικη της δηλωση : "Ποια ειναι αυτη η κυρια κοινωνια; Εγω δεν τη γνωριζω. Εγω γνωριζω μονο την αγορα" θεοποιησε τις αγορες ως ακραια οπαδος της φιλελευθερης οικονομιας και αυτό ακριβως καταντατε να κανετε και σεις ως εντολοδεκτες της Τροικας και της καθε τροικας, να θεοποιειται τις αγορες και να συμπορευεστε μαζι τους. Θα επρεπε ομως να ξερετε ότι το κεφαλαιο δεν εχει πατριδα και οι αγορες δεν ενδιαφερονται για τιποτα από άλλο από προσφορο εδαφος για επενδυτικο γαμησι αξιοποιησης πορων,   τεχνολογιων και παρθενων πολυταλαντων πληθυσμων εκτεθειμενους στο βωμο του μεγιστου κερδους μεσα στο μπουρδελοξενοδοχειο της παγκοσμιοποιησης.
   Οχι κυριοι. Δεν πρεπει να μας επιβαλουν την πολιτικη μας αντζεντα οι αγορες. Δεν λαικιζουμε. Ξερουμε ότι η οικονομια είναι "σαν να παιζεις μπιλιαρδο σε κυρτο τραπεζι. Δεν ξερεις αν χτυπησεις την μπαλα κατά τον ά τροπο ότι θα βρεις τη διχρωμη. Εκει υπαρχουν μονο πιθανοτητες." Αλλα κυριοι εκτος των αριθμων, υπαρχει και η Κοινωνια. Υπαρχουν και τα ανθωπινα συνολα που δεν ειναι ξεπουλημενες παραγωγικες μηχανες ουτε διευθαρμενα καταναλωτικα ρομποτ. Οπως ειπε και ο Γ. Γεννηματάς “…είδα τον άνθρωπο να ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και για τη ζωή του, για τη μοίρα του. Και να σε αντιμετωπίζει ως ίσος προς ίσο, με πρόταση, με άποψη, με σχέδιο. Και είδα ότι η λαϊκή σοφία βρίσκεται εκεί. Εκεί είδα ότι πρέπει να δώσουμε βάρος στον άνθρωπο, πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε με αριθμούς…”   Ο ανθρωπος μου λεει ενας φιλος δεν γεννιεται ουτε κακος ουτε καλος. Είναι προιον της κοινωνιας του. Εκει πονταρετε. Στον ανθρωπο! Ρυθμιστε τις πυξιδες σας. Και αν δεν ξερετε να τις φτιαχνετε, ο καλυτερος μαστορας είναι ο λαος...

Χ.Γ