Ο πρωτΑΓΩΝΙΣΤΗΣ προσπαθεί να αναλύσει το θέμα της ΕΡΤ και από μια άλλη σκοπιά.
Το θέμα της ΕΡΤ μ' έχει κουράσει. Όχι επειδή αδιαφορώ, ούτε γιατί με βρίσκουν σύμφωνο οι
συνταγματικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν. Δε θα σταθώ ούτε στην πολιτική διάσταση, ούτε στη νομική ανάλυση του θέματος. Προφανώς και πρόκειται περί αδέξιας πολιτικής κίνησης και προβληματικής περίπτωσης.
Ήμουν ανέκαθεν αλλεργικός στις άκριτες γενικεύσεις. Δε μπορώ να πιστέψω πως 3.000 εργαζόμενοι βρέθηκαν εκεί με ρουσφετολογικές τεχνικές, ας μην υπερβάλλουμε. Σίγουρα υπήρξε κι η άλλη πλευρά, γεμάτη με όρεξη, φαντασία και μεράκι, ασχέτως αν στην πορεία ενδεχομένως τα στοιχεία αυτά ξεθώριασαν. Θεωρείται δεδομένο το γεγονός οτι η ΕΡΤ δεν ήταν πρότυπο διαφάνειας κι αξιοκρατικού μηχανισμού. Σιγά το σοκαριστικό νέο. Τι είναι άλλωστε στη χώρα αυτή;
Για να επανέλθω, με κούρασε το θέμα της ΕΡΤ, το δήθεν, οι συναισθηματικές εκρήξεις που ξεθυμαίνουν σταδιακά με μαθηματική ακρίβεια.
Σέβομαι τη λαϊκή συμπαράσταση κι ευαισθησία που επέδειξε ο κόσμος, την αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο που μέσα σε ένα απόγευμα έχασε τα πάντα. Αλλά μέχρι εκεί.
Δε μπορώ τις ακρότητες, τους βερμπαλισμούς στα όρια του λαϊκισμού, τους πομπώδεις επικήδειους λόγους από τρίτους. Τ' ακούω βερεσέ. Όπως τα "χρόνια πολλά", τα "Χριστός Ανέστη", τα "συγχαρητήρια" ή "συλλυπητήρια" από αγνώστους. Κι όχι επειδή είμαι επιφυλακτικός κι αρνητικά προκατειλημμένος. Απλά έξω απ' το χορό που λένε..
Ο άμεσα παθών μπορεί να γνωρίζει που βρίσκει τη δύναμη και το κουράγιο να διαχειριστεί μία δυσχερή κατάσταση. Αν θες να εκτονώσεις και να εξαντλήσεις την κοινωνική σου ευαισθησία μην πας μακριά, κοίτα τριγύρω. Πιο κοντά. Για να σε βοηθήσω κι άλλο, κοίτα δίπλα σου.
Ανεργία δεν είναι μόνο η ΕΡΤ. Ανεργία είναι ο αδερφός, ο κολλητός, ο πατέρας, ο φίλος από το πανεπιστήμιο ή το στρατό που έμεινε χωρίς δουλειά και παλεύει να μαζέψει τα κομμάτια του. Γι αυτό πάρε τον τηλέφωνο και βγάλε τον απόψε για ένα ποτό. Κέρασέ τον αν η τσέπη σου το αντέχει γιατί η δική του είναι τρύπια από καιρό. Άφησέ τον να μιλήσει, να μοιραστεί το βάρος που τον πνίγει.
Έτσι ξεκινούν οι επαναστάσεις. Ατομικά κι αθόρυβα. Έτσι γεμίζουν οι δρόμοι κι οι πλατείες. Όταν τη ζεις την τραγωδία, την αγγίζεις. Κι αν είσαι από τους τυχερούς που δεν ξέρεις την όψη της, μιλώντας μόνο με εκείνους που γνωρίζουν, για όσους πονάς όταν πονούν, δακρύζεις το δάκρυ τους, αυτούς που σου δανείζουν τα μάτια τους για να καταφέρεις να αντικρίσεις την εικόνα της απελπισίας μέσα απ' αυτά.
Δεν προτρέπω κανέναν να αδιαφορήσει για την πρωτοφανή αυτήν κατάσταση. Κάθε άλλο. Άλλωστε, όσο αδιαφορείς για τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα θα 'ρθει η στιγμή που θα περάσει στο δικό σου, και κανείς δε θα βρίσκεται εκεί για 'σένα. Το μόνο που θέλω είναι να μη χάνεται το δάσος εστιάζοντας αποκλειστικά στο δέντρο. Γιατί δεν είναι μόνο η ΕΡΤ, είναι και η ΕΡΤ.
Ήμουν ανέκαθεν αλλεργικός στις άκριτες γενικεύσεις. Δε μπορώ να πιστέψω πως 3.000 εργαζόμενοι βρέθηκαν εκεί με ρουσφετολογικές τεχνικές, ας μην υπερβάλλουμε. Σίγουρα υπήρξε κι η άλλη πλευρά, γεμάτη με όρεξη, φαντασία και μεράκι, ασχέτως αν στην πορεία ενδεχομένως τα στοιχεία αυτά ξεθώριασαν. Θεωρείται δεδομένο το γεγονός οτι η ΕΡΤ δεν ήταν πρότυπο διαφάνειας κι αξιοκρατικού μηχανισμού. Σιγά το σοκαριστικό νέο. Τι είναι άλλωστε στη χώρα αυτή;
Για να επανέλθω, με κούρασε το θέμα της ΕΡΤ, το δήθεν, οι συναισθηματικές εκρήξεις που ξεθυμαίνουν σταδιακά με μαθηματική ακρίβεια.
Σέβομαι τη λαϊκή συμπαράσταση κι ευαισθησία που επέδειξε ο κόσμος, την αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο που μέσα σε ένα απόγευμα έχασε τα πάντα. Αλλά μέχρι εκεί.
Δε μπορώ τις ακρότητες, τους βερμπαλισμούς στα όρια του λαϊκισμού, τους πομπώδεις επικήδειους λόγους από τρίτους. Τ' ακούω βερεσέ. Όπως τα "χρόνια πολλά", τα "Χριστός Ανέστη", τα "συγχαρητήρια" ή "συλλυπητήρια" από αγνώστους. Κι όχι επειδή είμαι επιφυλακτικός κι αρνητικά προκατειλημμένος. Απλά έξω απ' το χορό που λένε..
Ο άμεσα παθών μπορεί να γνωρίζει που βρίσκει τη δύναμη και το κουράγιο να διαχειριστεί μία δυσχερή κατάσταση. Αν θες να εκτονώσεις και να εξαντλήσεις την κοινωνική σου ευαισθησία μην πας μακριά, κοίτα τριγύρω. Πιο κοντά. Για να σε βοηθήσω κι άλλο, κοίτα δίπλα σου.
Ανεργία δεν είναι μόνο η ΕΡΤ. Ανεργία είναι ο αδερφός, ο κολλητός, ο πατέρας, ο φίλος από το πανεπιστήμιο ή το στρατό που έμεινε χωρίς δουλειά και παλεύει να μαζέψει τα κομμάτια του. Γι αυτό πάρε τον τηλέφωνο και βγάλε τον απόψε για ένα ποτό. Κέρασέ τον αν η τσέπη σου το αντέχει γιατί η δική του είναι τρύπια από καιρό. Άφησέ τον να μιλήσει, να μοιραστεί το βάρος που τον πνίγει.
Έτσι ξεκινούν οι επαναστάσεις. Ατομικά κι αθόρυβα. Έτσι γεμίζουν οι δρόμοι κι οι πλατείες. Όταν τη ζεις την τραγωδία, την αγγίζεις. Κι αν είσαι από τους τυχερούς που δεν ξέρεις την όψη της, μιλώντας μόνο με εκείνους που γνωρίζουν, για όσους πονάς όταν πονούν, δακρύζεις το δάκρυ τους, αυτούς που σου δανείζουν τα μάτια τους για να καταφέρεις να αντικρίσεις την εικόνα της απελπισίας μέσα απ' αυτά.
Δεν προτρέπω κανέναν να αδιαφορήσει για την πρωτοφανή αυτήν κατάσταση. Κάθε άλλο. Άλλωστε, όσο αδιαφορείς για τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα θα 'ρθει η στιγμή που θα περάσει στο δικό σου, και κανείς δε θα βρίσκεται εκεί για 'σένα. Το μόνο που θέλω είναι να μη χάνεται το δάσος εστιάζοντας αποκλειστικά στο δέντρο. Γιατί δεν είναι μόνο η ΕΡΤ, είναι και η ΕΡΤ.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου