Εκλογές 2012: Μύθος και πραγματικότητα

Ο προεκλογικός αγώνα των εκλογών της 17^ης Ιουνίου χαρακτηρίζεται από ένα πρωτοφανές παράδοξο για την πλειονότητα των κομμάτων. Απουσιάζει εντελώς το πραγματικό διακύβευμα και αντ’ αυτού προβάλλονται από τον συγκυριακό διπολισμό της Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ τα πλασματικά διλήμματα σκοπιμότητας του καθένα. Το ΠΑΣΟΚ μόνο σήμερα και με τόνο απολογητικό, αλλά συνάμα αξιοπρεπή και έντιμο, αρθρώνει φωνή που θέτει την προεκλογική κουβέντα στην πραγματική

βάση ανάγκης που χρειάζεται πατρίδα.

Με αίσθηση ευθύνης το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα προβάλλει απαρασάλευτα την πεποίθησή του για πραγματικές δομικές μεταρρυθμίσεις του κράτους και της κοινωνίας που έχουν απαντήσει ήδη στα ψευδεπίγραφα διλήμματα περί Δραχμής – Ευρώ της Ν.Δ. και μνημόνιο – αντιμνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ και πάνε τη χώρα παραπέρα, σε ένα επίπεδο που ψάχνει να βρει τα προβλήματα της κοινωνίας και αναζητά να δώσει ολιστικές λύσεις με προοδευτικό πρόσημο.

Φαντάζει το σκηνικό αυτό μια επιχείρηση που δουλεύει με στρεβλό τρόπο εδώ και χρόνια και συσσωρεύει ζημίες και ελλείμματα, για τα οποία δανείζεται για να τα καλύψει, αλλά και για να τα ανατροφοδοτήσει σε μία επόμενη ζημιογόνα χρονιά. Επόμενο, τότε, είναι κανείς να μην την δανείζει. Βρίσκεται, όμως, κάποιος, ο οποίος ειλικρινά θέλει να δανείσει την επιχείρηση και της θέτει ως παράδειγμα κάποιες δομικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή κάποιες προτάσεις που δεν θα κλείσουν της επιχείρηση, δεν θα χάσει το κοινωνικό παραγωγικό της κεφάλαιο, του εργαζόμενους, αλλά θα την οδηγήσει σε επιλογές που θα αφορούν την αναθεώρηση του μοντέλου παραγωγής. Τότε, λοιπόν, οι μέτοχοι της επιχείρησης μπαίνουν σε έναν κυκεώνα αντιπαραθέσεων που αφορά διλήμματα τύπου ανοιχτή ή κλειστή επιχείρηση, ενώ στην ουσία χάνεται το δάσος που είναι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις  που πρέπει να εφαρμόσει η επιχείρηση.

Είναι προφανές ότι και στην χώρα, κατ’ απόλυτη αντιστοιχία με την ως άνω επιχείρηση, ότι Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ μας εγκλωβίζουν σε έναν φαύλο κύκλο που συγκροτείται από την ρητορική περί εθνικής αξιοπρέπειας, την διατήρηση των συντεχνιακών κεκτημένων και την ασύστολη ξενοφοβία των ευρωπαϊκών μας εταίρων, ενώ τους διαφεύγει το κλειδί, που είναι οι δομικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, που τις συζητάμε εδώ και τριάντα χρόνια και που κανείς μέχρι σήμερα δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει το πολιτικό κόστος που το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε και μπαίνει σε μια πρωτοφανή διαδικασία επαναπροσδιορισμού και ανασυγκρότησης.

Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να επιμείνουμε ότι τώρα δεν είναι πρωτεύον το ζήτημα της απόδοσης των ευθυνών, τώρα είναι κυρίως η ώρα της υπεύθυνης στάσης και της δουλειάς για την σωτηρία της πατρίδας και να μην αναλώνουμε όλο το παραγωγικό μας κεφάλαιο σε ένα τραπέζι που θα ανταλλάζουμε ασύστολα και ασταμάτητα ευθύνες.

Αυτό πάλι και αν θυμίζει το λόχο που στον πόλεμο χάνει το λοχαγό του και αντί να αναζητά τον εξόφθαλμα πλέον ικανότερο αναλάβει τη μάχη, αναλίσκεται σε μία σπέκουλα περί του ιδανικού φαντασιακού στρατηγού.

Θεωρώ τα παραπάνω ότι αποτελούν τις βασικές κατευθύνσεις προς τις οποίες πρέπει να κινηθεί η συλλογιστική της προεκλογικής περιόδου και τις οποίες η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της κεντροαριστεράς και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προσπαθεί να αντιτάξει σε ευκαιριακά και πλαστά διλήμματα.