Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Λώρης Κέζα.

Συνήθως τα άρθρα γνώμης βασίζονται ή πρέπει να βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα – εκτός αν η γνώμη γράφεται για να γραφεί και να υπηρετήσει μια μυθοπλασία αγνώστων κινήτρων – ειδικά όταν τα άρθρα γνώμης υπογράφονται από “πραγματικούς” “δημοσιογράφους”.

Διαβάζω στο Βημαgazino αυτής της Κυριακής ένα άρθρο της κυρίας Λώρης Κέζα (ξέρετε αυτής που γεννήθηκε από τα σπλάχνα του ΔΟΛ, έγινε διάσημη και αγαπήθηκε για τα άρθρα χωλής και όξους εναντίον του ΓΑΠ, ουπς συγγνώμη για τα άρθρα έγκυρης γνώμης εννοούσα) για την πολιτική διαχείριση της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ:

“Είναι προφανές ότι ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν ήταν αποφασισμένος σε ζητήματα κάθαρσης”.

Ναι, ο κ. Παπακωνσταντίνου ΔΕΝ ”ζήτησε τη σύνταξη ενός νομοσχεδίου που επιτρέπει τη χρήση πληροφοριών που προέρχονται από υποκλοπές όταν πρόκειται για ζητήματα εθνικής σημασίας”. Ακόμη χειρότερα ΔΕΝ “άφησε να παραπέσουν ορισμένα αρχεία” τύπου – όπως ακριβώς περιγράφει και η ίδια η δημοσιογράφος – “ουπς, ανέβασα κατά λάθος στο Facebook μια λίστα με ονόματα την αποσύρω και ζητώ συγγνώμη”.

Πραγματικά ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο κατάπτυστος υπουργός του μνημονίου ούτε νομοθέτησε την χρήση προϊόντων υποκλοπής για λόγους δημοσίου συμφέροντος, ούτε και φυσικά μοιράστηκε με τους followers του twitter και τους friends του Facebook στοιχεία από κάθε λίστα που μπορεί να έχει στη διάθεσή του. Και καλά το πρώτο, το οποίο όσο να το πεις θα αποτελούσε και μια δικαίωση υψίστης μορφής σε κάθε εκβιαστή δημοσιογράφο των επίσημων και ανεπίσημων μέσων ενημέρωσης, που κατά βάθος μάχεται για την αλήθεια, που προφανώς μισεί ο κ. Παπακωνσταντίνου. Αλλά το δεύτερο, η πρακτική του διασυρμού μέσω social media γιατί δεν του άρεσε; Ίσα ίσα που θα διευκόλυνε και τον ίδιο, ώστε να μη χρειαστεί καν να διερευνήσουν οι υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών την υπόθεση, αλλά να έρθει το θέμα στα χέρια του λαού και των επίσημων εκπροσώπων της γνώμης του, από δημοσιογράφους μέχρι χρυσαυγίτες. ¨Όπως αποκαλύπτει στο άρθρο της η Λώρη Κέζα, “το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να λάβει χαιρέκακα μέτρα εναντίον των αδυνάτων”.

Με αρκετή βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πια ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου, απευθυνόμενος ο ίδιος στη συνάδελφό του Κριστ;iν Λαγκάρντ για να πάρει τη λίστα – η οποία δεν ήρθε ως δώρο από την κ. Λαγκάρντ αλλά ως απάντηση στο αίτημα του ίδιου – εκτός από μέτρα εναντίον των αδυνάτων, ενδιαφερόταν να πάρει μέτρα που στο μέλλον θα εμπλούτιζαν τα συστατικά λασπόλουτρου που θα του επιφύλασσαν οι πολιτικοί και όχι μόνο εχθροί του.

Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι ακόμη και σήμερα που όλη η υπόθεση βγήκε στο φως της δημοσιότητας ο ίδιος δεν ισχυρίστηκε ΠΟΤΕ – σε αντίθεση με άλλους-ουπς δεν κατονομάζονται στο εγκυρότατο ρεπορτάζ της κας Κέζα – ότι δεν ήταν αξιοποιήσιμη η λίστα επειδή ήταν προϊόν υποκλοπής.

Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι δεν του πέρασε από το μυαλό καν ότι δεν ήταν ηθικό να αξιοποιηθεί η λίστα γι αυτό και επέλεξε να δώσει με άκρα εμπιστευτικότητα στο ΣΔΟΕ τα ονόματα των μεγαλύτερων καταθετών της λίστας και λίγο καιρό μετά να παραδώσει ολόκληρη τη λίστα στο ΣΔΟΕ.

Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι δεν μπήκε στη διαδικασία να αρχίσει τους εκβιασμούς και τα“ουπς μου παράπεσε η λίστα, συγγνώμη την παίρνω πίσω” γιατί ο ίδιος είχε νομοθετήσει την ενδυνάμωση και την ανεξαρτησία του ΣΔΟΕ, ώστε να μπορεί να προβαίνει σε ελέγχους και να καλεί για έλεγχο φορολογούμενους δειγματοληπτικά και ανεξαρτήτως πηγής πληροφορίας.

Είναι πάνω από προφανές ότι δεν ήθελε να υποχρεώσει τους φοροφυγάδες με καταθέσεις του εξωτερικού να πληρώσουν, γι αυτό και όχι απλώς ζήτησε στοιχεία από τις γαλλικές αρχές για να ερευνηθούν αλλά επίσης για πρώτη φορά επί των ημερών του έγινε σοβαρή προσέγγιση με την Κυβέρνηση της Ελβετίας για την άρση του τραπεζικού απορρήτου ή άλλως την  απόδοση φόρου επί των ελληνικών καταθέσεων.

Είναι πάνω από προφανές ότι δεν ήταν αποφασισμένος για κάθαρση γι αυτό και διώχτηκε από το Υπουργείο Οικονομικών. Κατά σύμπτωση διώχτηκε όταν με δική του πρωτοβουλία μαζεύτηκαν πολλές λίστες, οι οποίες δεν “παράπεσαν”, αλλά είχαν πάει στο ΣΔΟΕ. Κατά σύμπτωση διώχτηκε όταν ήδη είχαν αρχίσει να μπαίνουν – με τα χίλια ζόρια – κάποιοι φοροφυγάδες φυλακή.

Ηθικό δίδαγμα;

Η τύχη του Παπακωνσταντίνου θα ήταν μακράν καλύτερη αν αντί να λειτουργήσει θεσμικά είχε κάνει το εξής πάρα πολύ απλό:

Α) είχε φροντίσει να διαχυθεί η λίστα που ζήτησε μέσω υπηρεσιακών πρωτοκόλλων σε όλο τον φοροελεγκτικό μηχανισμό (ώστε οποιαδήποτε διαρροή της να μην έχει κανέναν υπεύθυνο)

Β) είχε κανονίσει να παραπέσει η λίστα στα χέρα ενός μεγαλοεκδότη – κατά προτίμηση κάποιου από αυτούς που εκκρεμούν φορολογικές υποθέσεις εναντίον τους.

Έτσι θα έχαιρε της απόλυτης προστασίας των ΜΜΕ αντί να δώσει τη λίστα στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ για να αρχίσει επιτέλους να κινείται κάτι σ’αυτή τη χώρα, κάτι θεσμικό αντί για το παιχνίδι των επιλεκτικών διαρροών.

http://www.smartpost.gr