Το νόημα και το ανόμημα του εκκλησιαστικού συντηρητισμού της Θεσσαλονίκης

του Πέτρου Συνοδινού

Ο πρώην Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης κηρύχτηκε έκπτωτος από το αξίωμα του Περιφερειάρχη μετά από διαδοχικές αποφάσεις Πρωτοδικείων, Εφετείων και του Αρείου Πάγου για παράβαση καθήκοντος. Ο αυτονόητος σεβασμός προς το θεσμό της δικαιοσύνης δεν φαίνεται να ανήκει στις προτεραιότητες του θρησκευτικού κατεστημένου της Θεσσαλονίκης που επέλεξε την τελετή ορκωμοσίας του νέου Περιφερειάρχη για να επιδώσει στον έκπτωτο κ. Ψωμιάδη αναμνηστικό  μετάλλιο. Η πράξη αυτή συνιστά βάναυση προσβολή της λειτουργίας των θεσμών. Των δημοκρατικών θεσμών που προβλέπουν τους όρους και τις αρχές λειτουργίας της διοίκησης. Συνιστά ακόμη καταφανή αμφισβήτηση της αμεροληψίας και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Τέλος με τη συμβολική αυτή κίνηση το εκκλησιαστικό κατεστημένο της πόλης απαξιώνει το συνοδικό και ιεραρχικό πολίτευμα της Εκκλησίας όπως αυτό εκδηλώνεται «εις πάσαν πράξιν κοινωνίας». Σε μια περίοδο που οι πολίτες προσβλέπουν σε διαφορετική λειτουργία των θεσμών με διαφάνεια και εντιμότητα ο εκκλησιαστικός συντηρητισμός επέλεξε να στείλει το δικό του μήνυμα στήριξης στις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και της αδιαφάνειας. Αντί να πρωτοστατήσει σε μια παραδειγματική κίνηση αποκήρυξης πρακτικών που έβλαψαν τον τόπο, το συντηρητικό ιερατείο της τοπικής εκκλησίας προχώρησε σε μια κίνηση που αδιαφορεί προκλητικά για την ευαγγελική προτροπή της ευθύνης: «Ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου» (Α' έπιστολή Πέτρου,γ' 15)» (Α΄ Πέτρου 3, 15).