23 Αυγούστου 2012

Άναψε η φλόγα της ανάγκης της ανωτερότητας και καίει τα πάντα στο διάβα της!

0 σχόλια
   Το τελευταίο καιρό όλοι θα έχετε παρατηρήσει μια τάση προς την δίωξη των μεταναστών. Ο κάθε ημιμαθής αμόρφωτος δέχεται όλα τα μηνύματα που του "πλασάρουν"  τα ΜΜΕ και ξαφνικά η αγνωστοφοβία προς τους μετανάστες έγινε μίσος. Όλοι ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι οι μετανάστες μας φταίνε για όλα και όχι η μη σωστή λειτουργία των κρατικών μηχανισμών που θα μπορούσαν να τους αφομοιώσουν.
   Διάφορα εθνικιστικά φρονήματα αναπτύχθηκαν όλο αυτό τον καιρό και τα περισσότερα ζητούσαν να φύγουν οι μετανάστες από την Ελλάδα. Οκ δεν λέω καλά πρόβατα αυτοί που τα υποστηρίζουν όλα αυτά. Όλοι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι είναι Έλληνες κανείς όμως, τυχαία εντελώς πάντα, δεν θυμάται ότι αυτή είναι η χώρα του Ξένιου Δία. Εννοείται ότι δεν αγγίζω καν το ανθρωπιστικό κομμάτι γιατί θα ρίξουμε πολύ γέλιο. Γιατί ναι μεν οι Ελληνάρες που προβάλλουν τον ελληνισμό τους υπέρ του δέοντος σαν κάποιου είδους ανασφάλεια μην τους περάσουμε για τίποτα αντίθετο γουστάρουν να δώσουν ξύλο στον μετανάστη μέχρι να φύγει από την χώρα, βγαίνουν μετά στην τηλεόραση με την κλασσική φράση πλέον "Ελλάς Ελλήνων χριστιανών". Και έρχομαι εγώ τώρα να ρωτήσω: Τον χριστιανισμό τον θυμάστε όποτε συμφέρει; Ένα αγάπα τον πλησίον σου μας λέει κάτι; Βέβαια θα πούνε πολύ ότι λαϊκίζω αλλά όταν η κατάσταση φτάνει σε τέτοιο σημείο συγγνώμη κιόλας αλλά η ειρωνεία και ο χλευασμός είναι το μόνο που θα πάρετε.
   Όπως ήταν φυσικό όλα αυτά με έφεραν σε μια κατάσταση έτσι:

Ώσπου μια μέρα διάβασα ένα άρθρο της Λιάνας Κανέλλη που έλεγε όλα όσα ήθελα να πω επί του θέματος όταν δεν έβρισκα λόγια. Για αυτό λοιπόν θα σας το παραθέσω εδώ.


Σας ξεσκάτισε τη μάνα. Σας μάζεψε τον κήπο. Εφτυνε το γυαλισμένο αυτοκίνητο να μην σας το ματιάσουνε έτσι που το είχε γλείψει κι άστραφτε το χρήμα σας. Κράτησε τα χωράφια και την επιδότησή σας ζωντανά. Χρόνια τώρα, πάνω από δυο δεκαετίες. Εκανε πόρτα στο μαγαζί
. Επλυνε γονατιστός και σκάλες και βρωμιές. Σας έβαψε το σπίτι. Κάθε μπουκιά λαδιού και κάθε κόκκος φράουλας έχει μια σταγόνα απ΄ τον ιδρώ
τα του. Τον ιδρώτα του μετανάστη. Το ακαθάριστο εθνικό σας προϊόν έχει ένα μεγάλο ποσοστό τοις εκατό απ΄ το αίμα του. Εσείς οι Νεοέλληνες, οι φωναχτεροί. Οχι όλοι. Οι μπουρδελοκάφτες, τα πρωταθλητάκια του πισώπλατου μαχαιρώματος, οι κουραδόμαγκες του μόχθου του άλλου, τα φασισταριά της διπλανής πόρτας, εσείς δεν ήσασταν που γινόσασταν έξαλλοι όταν σας έλεγαν τον πατέρα τουρκόσπορο και τη μάνα παστρικιά;
Εχει και αλήτες και φονιάδες ανάμεσό τους, λέτε. Σίγουρα έχει. Οπως έχει κι ανάμεσό μας. Παιδεραστές, λαμόγια, βιαστές, φονιάδες. Ράτσα καθαρή από έγκλημα πού θα την βρείτε ωρέ ρατσιστές, φυλή ανώτερη της τάξης των τιμολογημένων ηλιθίων από επιλογή; Εσείς που δεν μπορείτε να καταλάβετε μήτε γράμμα απ΄ την προτροπή του ποιητή: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις…νά τη πετιέται από ‘ξαρχής. Αντριεύει και θεριεύει. Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου…». Καβαλάτε μια μηχανή, με μαύρο μπλουζί φτιαγμένο από παιδιά δούλους στο Μπαγκλαντές, ένα λοστάρι, μια κάμα μαχαιριού δουλεμένη από μετανάστες πάλι, κάπου στην κεντρική Ευρώπη των δανειστών και κυνηγάτε ως δράκους κάτι αφύλαχτα αδύναμα ανθρωπάκια του θεού χωρίς στον ήλιο μοίρα. Κι ύστερα πάτε στη μάνα ή την γκόμενα να σας πλύνει τη ρατσιστική αδρεναλίνη απ΄ τα σώβρακα που βρέχονται γιατί δεν βρήκατε αντίσταση κι ήταν εύκολο το φονικό… Σιγά ρε πατριδοκάπηλοι και πατριδοκλέφτες. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, λέει ο εθνικός Σολωμός, που δεν ήξερε και καλά τα ελληνικά, είναι η ελευθερία. Οχι από τα σπαρμένα πτώματα Ιρακινών, Πακιστανών, Πολωνών, Αλβανών, των εξαθλιωμένων θυμάτων των καπιταλιστών χορηγών σας… Μάσκες Ελλήνων γεμίσαμε κι η χώρα αιματηρός καρνάβαλος κατάντησε.
Εχει και αλήτες και φονιάδες ανάμεσό τους, λέτε. Σίγουρα έχει. Οπως έχει κι ανάμεσό μας. Παιδεραστές, λαμόγια, βιαστές, φονιάδες. Ράτσα καθαρή από έγκλημα πού θα την βρείτε ωρέ ρατσιστές, φυλή ανώτερη της τάξης των τιμολογημένων ηλιθίων από επιλογή; Εσείς που δεν μπορείτε να καταλάβετε μήτε γράμμα απ΄ την προτροπή του ποιητή: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις…νά τη πετιέται από ‘ξαρχής. Αντριεύει και θεριεύει. Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου…». Καβαλάτε μια μηχανή, με μαύρο μπλουζί φτιαγμένο από παιδιά δούλους στο Μπαγκλαντές, ένα λοστάρι, μια κάμα μαχαιριού δουλεμένη από μετανάστες πάλι, κάπου στην κεντρική Ευρώπη των δανειστών και κυνηγάτε ως δράκους κάτι αφύλαχτα αδύναμα ανθρωπάκια του θεού χωρίς στον ήλιο μοίρα. Κι ύστερα πάτε στη μάνα ή την γκόμενα να σας πλύνει τη ρατσιστική αδρεναλίνη απ΄ τα σώβρακα που βρέχονται γιατί δεν βρήκατε αντίσταση κι ήταν εύκολο το φονικό… Σιγά ρε πατριδοκάπηλοι και πατριδοκλέφτες. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, λέει ο εθνικός Σολωμός, που δεν ήξερε και καλά τα ελληνικά, είναι η ελευθερία. Οχι από τα σπαρμένα πτώματα Ιρακινών, Πακιστανών, Πολωνών, Αλβανών, των εξαθλιωμένων θυμάτων των καπιταλιστών χορηγών σας… Μάσκες Ελλήνων γεμίσαμε κι η χώρα αιματηρός καρνάβαλος κατάντησε.


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου