"Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όσο εσύ κάνεις άλλα σχέδια"

   Σήμερα αποφάσισα να γράψω για ένα θέμα που δεν σηκώνει πολλές διαφωνίες ούτε προσβάλλει ομάδες ανθρώπων. Σχέδια ζωής. Αφορμή στάθηκε μια συζήτηση που είχα με έναν κύριο σε μια βόλτα σήμερα το πρωί. Γενικότερα μου αρέσει πάρα πολύ να μιλάω με τον κόσμο γιατί όλοι έχουν να πούνε κάτι και νομίζω ότι το εκτιμούν όταν κάποιος προθυμοποιείται να τους ακούσει. Εγώ αυτό που κερδίζω είναι εμπειρίες και συμπεράσματα γενικότερα.
   Συγκεκριμένα, παρατήρησε την αισιοδοξία-άγνοια της εποχής που ζούμε και με ρωτούσε για το μέλλον. Όταν λοιπόν του αράδιασα μερικά από τα σχέδια που έχω κατά νου, γέλασε λίγο, όχι απαξιωτικά. Όταν τον ρώτησα γιατί μου απάντησε με το εξής που το λιγότερο που θα το χαρακτήριζε είναι επικό. Γιατί είναι η παλαιότερη ιστορία στον κόσμο. Μια μέρα είσαι 19 και σχεδιάζεις για το κάποτε. Και τότε, αθόρυβα, χωρίς να το παρατηρήσεις, το κάποτε είναι σήμερα, και αυτό το κάποτε είναι χθες. Και αυτή είναι η ζωή σου.
   Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι καμιά φορά όταν είσαι νέος, νομίζεις ότι τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει. Είναι σαν να είσαι ανίκητος. Όλη σου η ζωή είναι μπροστά σου και έχεις μεγάλα σχέδια. Μεγάλα σχέδια. Όπως το να βρεις το τέλειο ταίρι σου, τον έναν που σε ολοκληρώνει. Ή το να έχεις μια πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση. Αλλά όσο μεγαλώνεις καταλαβαίνεις ότι δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Είναι στο τέλος της ζωής σου που καταλαβαίνεις ότι τα σχέδια που έκανες είναι ακριβώς αυτό, απλά σχέδια. Γιατί στο τέλος, όταν κοιτάς πίσω αντί για μπροστά θες να πιστέψεις ότι έκανες το περισσότερο από όσα η ζωή σου έδωσε. Θες να πιστέψεις ότι αφήνεις κάτι καλό πίσω σου.  Θέλεις όλα αυτά να σήμαιναν κάτι.