"Nίκησα τη λευχαιμία"

O Bασίλης είναι σήμερα 18 ετών. Αν δεν τον γνωρίζει κανείς, πιστεύει ότι ο νεαρός αυτός είχε μέχρι σήμερα μια ζωή εύκολη...Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί ότι ο Βασίλης στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών είχε τις δικές του δύσκολες στιγμές. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του έδωσε μάχη με την λευχαιμία για να κρατηθεί στην ζωή...

O Bασίλης είναι σήμερα 18 ετών. Αν δεν τον γνωρίζει κανείς, πιστεύει ότι ο νεαρός αυτός είχε μέχρι σήμερα μια ζωή εύκολη...Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί ότι ο Βασίλης στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών είχε τις δικές του δύσκολες στιγμές. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του έδωσε μάχη με την λευχαιμία για να κρατηθεί στην ζωή...
Πώς ανακάλυψες ότι πάσχεις από λευχαιμία;

Ημουν 13 ετών όταν το ανακάλυψα. Ήμουν αδιάθετος, ένιωθα κουρασμένος και η μητέρα μου σκέφτηκε να με εξετάσει γιατρός. Έκανα μια σειρά εξετάσεων και το αποτέλεσμα έδειξε ότι πάσχω απο λευχαιμία. Η μητέρα μου αρχικά δεν ήθελε να μου το πεί. Άλλα εγώ την έβλεπα εκείνες τις ημέρες να είναι σε πολύ μεγάλη κατάπτωση. Αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Την ρώτησα επίμονα αν αυτή η στενοχώρια που έβλεπα ότι την είχε καταβάλει έχει να κάνει με μένα καί την υγεία μου. Μου το παραδέχτηκε με κλάματα λέγοντας μου ότι έχω μια ασθένεια που λέγεται λευχαιμία καί ότι μπορώ να την ξεπεράσω πολύ εύκολα. Με αυτά της τα λεγόμενα εγώ της είπα: "Έλα μωρέ, γι' αυτό στενοχωριέσαι; Αφου μου λές ότι δεν είναι τίποτα εγώ ξέρω ότι θα γίνω καλά και γρήγορα μάλιστα"...Αμέσως το χαμόγελο της, θυμάμαι, έλαμψε...
Πόσα χρόνια πάλευες να ξεπεράσεις την ασθένεια;

Aκόμα δεν το έχω ξεπεράσει 100% αλλά σε λίγο καιρό θα το έχω καταφέρει..Έχω σχεδόν τελειώσει. Απο τα 13 μου μέχρι τα 17 μου ήταν τα πιο δύσκολα χρόνια αλλά δεν άφηνα ποτέ τον εαυτό μου να στενοχωριέται. Έκανα πολλές χημειοθεραπείες, πάλεψα πολύ αλλά δεν άφησα ποτέ το χαμόγελο μου να εξαφανιστεί.
Ποιές στιγμές αυτής της περιόδου θυμάσαι πιο έντονα;
Έιναι πολλές οι στιγμές που έμειναν χαραγμένες στην μνήμη μου. Μου είχαν πεί ότι με τις χημειοθεραπειές υπήρχε περίπτωση να χάσω τα μαλλιά μου. Αμέσως πήγα στο μπάνιο, πήρα μια ξυριστική μηχανή καί κούρεψα όλο το κεφάλι μου. Ημουν 14 ετών περίπου καί ήθελα να το προλάβω εγώ να το κάνω απο μόνος μου. Δεν ήθελα να αφήσω την ασθένεια και τις θεραπείες να μου αλλάξουν την εικόνα. Ήθελα να την αλλάξω εγώ...
Επίσης δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρώτα Χριστούγεννα που ήμουν στο νοσοκομείο και ήρθαν να με δούν οι συμμαθητές μου. Ήταν πολύ συγκινητικό...
Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις σε όσους νέους πάσχουν απο λευχαιμία;
Θα ήθελα να το παλέψουν με χαμόγελο. Όπως το πάλεψα κι εγώ και σχεδόν τα κατάφερα. Δεν πρέπει να το βάλουν κάτω. Πρέπει να πιστέψουν ότι θα γίνουν καλά και θα γίνουν. Αυτό έχω μάθει εγώ απο την εμπειρία μου...Ζώ γιατί πίστεψα σε μένα και στίς δυνατότητες μου...Έβλεπα την οικογένειά μου και τους φίλους μου να στενοχωριούνται και να κλαίνε για μένα. Τότε άρχιζα να τους λέω αστεία και να τους πειράζω...Δεν μπορούσα να βλέπω τον κόσμο να κλαίει για μένα. Πίστευα και πιστεύω στην ζωή...
Πώς βλέπεις το μέλλον σού;
Μόνο με αισιοδοξία...Θέλω να ξεκινήσω τις σπουδές μου σύντομα, θέλω να κάνω σχέση, να βγώ, να διασκεδάσω, να κανω οικογένεια αργότερα...Η περιπέτεια μου αυτή μ΄έκανε απο παιδί να απολαμβάνω την ζωή...

http://thousandnews.gr