25 Οκτωβρίου 2013

Και τώρα σιωπή...

0 σχόλια
Έχουμε τους Ρομά...

Κινδυνεύω να αποκτήσω εμμονές, το αναγνωρίζω, αλλά έτσι που πάει το πράγμα σε αυτή τη χώρα θα ήταν περίεργο να συνέβαινε και αλλιώς. Σε λίγο θα...
αρχίσω να πιστεύω και στις κάθε λογής ιστορίες συνομωσίας, κάτι στο οποίο έχω προσπαθήσει να αντισταθώ όσο γίνεται, αλλά είναι τόσο μεγάλη η απόλυτη παράνοια που μας περιβάλλει καθημερινά ώστε ακόμα και οι θεωρίες αυτές να μου φαίνονται πιο πιστευτές από αυτό που ζούμε.


Σε αυτό βέβαια το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας τα ΜΜΕ έχουν ένα πολύ μεγάλο μέρος, ηθικής τουλάχιστον, ευθύνης και παρόλο που, με περισσή σοβαροφάνεια, τα δελτία ειδήσεων και οι κάθε λογής ενημερωτικές εκπομπές υποστηρίζουν την αντικειμενικότητα τους και υπογραμμίζουν τον καθημερινό τους αγώνα για δημοκρατικό διάλογο και διαφάνεια στην ενημέρωση, εμένα τουλάχιστον δεν με πείθουν.

Μετά την «θύελλα καταιγιστικών εξελίξεων» στο θέμα της Χρυσής Αυγής και της εξάρθρωσης του ναζιστικού αυτού μορφώματος, μετά την σχεδόν απόλυτη προσήλωση σε κάθε λεπτομέρεια που μπορούσαν ή ήθελαν τα μέσα να ξεθάψουν σχετικά (μέχρι και με τις αποκριατικες στολές της κόρης Μιχαλολιάκου είχαν ασχοληθεί) τώρα έχει επέλθει η απόλυτη σιωπή. Λες και το θέμα, αφού τα ΜΜΕ έκαναν τον απαιτούμενο ντόρο ώστε να μας αποδείξουν την αποφασιστηκότητα της κυβέρνησης σχετικά αλλά και την έκπληξη όλων των δημοσιογράφων, ξαφνικά είναι σαν να μην έγινε ποτέ. Σιγή ιχθύος απόλυτη λοιπόν με τη Χρυσή Αυγή, κουκουλώθηκαν πάλι όλα άρον άρον, ποιός ξέρει γιατι – να πως τρελλαίνεσαι και αρχίζεις την συνομωσιολογία θέλοντας και μη...

Τώρα επιπλέον έχουμε το άλλο μέγα θέμα που απασχολεί τα μήντια. Οι Ρομά, τα παιδιά τους, η μικρή Μαρία και άλλες τόσες μικρές Μαρίες που ξαφνικά ξεφυτρώνουν από παντού στα μήκη και στα πλάτη της Ευρώπης. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ όλοι ασχολούνται με τους Ρομά, στοχοποιώντας τους, μπουκάρωντας με τις κάμερες στα σπίτια τους προπαθώντας να «ξεθάψουν» ανατριχιαστικές αποκαλύψεις ενώ καθημερινά διαψεύδονται όλες οι εικασίες τους. Δηλώνουν όλοι σοκαρισμένοι από τον τρόπο ζωής των τσιγγάνων στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη λες και πρώτη φορά ανακαλύπτουν την περιθωριοποίηση και την φτώχεια κάποιων από αυτούς, με όλα τα συνεπακόλουθα που αυτά επιφέρουν. Δεν αμφισβητεί κανείς ότι υπάρχει ένα σοβαρότατο και ανατριχιαστικό θέμα εμπορίας παιδιών, και όχι μόνο, που σαφώς χρήζει έρευνας και αντιμετώπισης αλλά όχι έτσι ευτελιστικά, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, ούτε με τις γενικεύσεις, την στοχοποίηση και την μονοδιάστατη αντίληψη που γίνεται αυτό σήμερα και μάλιστα όχι από τις αρχές και τους εντεταλμένους φορείς αλλά από τα τηλεοπτικά κανάλια.

Και ενώ λοιπόν τα ΜΜΕ ξοδεύουν το 80% του χρόνου τους με την «αποκαλυπτική» ειδησεογραφία της στιγμής και ο κόσμος ασχολείται με όλες αυτές τις ιστορίες τρόμου για τα κλεμμένα ξανθιά παιδιά, η Ελλάδα που έχει ήδη πτωχεύσει ανεπισήμως (δηλαδή όλοι εμείς το ξέρουμε και η κυβέρνηση το αρνείται) μάλλον πτωχεύει και επισήμως, επιβάλλεται μια νέα επαχθέστατη φορολογία στα ακίνητα, ακόμα και τις πέτρες θα φοροληγήσουν, και η κυβέρνηση προσπαθεί για άλλη μια φορά να γεμίσει τις τεράστιες τρύπες και τα ελλείματα, που ουδόλως καλυτέρευσαν με τα μέτρα λιτότητας που μας έχουν κυριολεκτικά ξεσκίσει, με νέα εισπρακτικά μέτρα και με πρόθετες περικοπές που όπου νάναι έρχονται και αυτές.

Στα γρήγορα και στα κλεφτά λοιπόν τα ΜΜΕ (μέχρι να ξεθυμάνουν με τους Ρομά), λες και δεν επιτρέπεται σχεδόν, ασχολούνται με τα ακανθώδη αυτά θέματα και με το γεγονός ότι γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι η παρούσα συνταγή αντιμετώπισης του χρέους απλά εξαθλιώνει τη χώρα και αποτυγχάνει σε όλα τα άλλα. Και ας μην ανησυχούμε ότι μετά την Μαρία δεν θα έχουν με τι να ασχοληθούν, πάντα μπορούν να «ξεσκεπάσουν» κάτι - άσε που πλησιάζει και η δίκη για τη Μαρφίν, οπότε μάλλον έτοιμη η επόμενη λεία. Άντε πάλι η καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται, άντε πάλι η θεωρία των δύο άκρων, άντε πάλι η τρομολαγνεία, οι κουκουλοφόροι. Και «περί της ταμπακέρας» ουδείς ουσιαστικός λόγος... μέχρι να πέσουν πάλι όλοι από τα σύννεφα και – η ελπίδα πεθαίνει τελευταία – να μην μπορέσουν...να ξανασηκωθούν.

Μαρία Τριαντοπούλου

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου