Α. Λοβέρδος: Η κυβέρνηση χάλασε δεν έφτιαξε και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να κυβερνήσει

Η ομιλία του Ανδρέα Λοβέρδου στη βουλή στη πρόταςη δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ :Μία αυταρχική, απαράδεκτη, αναποτελεσματική απόφαση της κυβέρνησης τον Ιούνιο, έκλεισε τη Δημόσια Τηλεόραση, αντί να την ανοίξει στον κόσμο καταργώντας την αδιαφάνεια και τις πελατειακές σχέσεις. Κι έκτοτε ζούμε τις επιζήμιες συνέπειες αυτής της απόφασης. Ακόμη τα πράγματα σχετικά με τη δημόσια τηλεόραση είναι στην αρχή τους, στα σπάργανα. Χάλασε η κυβέρνηση, αντί να φτιάξει. Και γι’ αυτό χωρίς περιστροφές και χωρίς καθυστερήσεις την καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή.

Η Βουλή, ωστόσο, ψήφισε ένα σχετικό νόμο. Κι εμείς τον ψηφίσαμε. Οι διαμαρτυρίες ως προς τις διατάξεις του είναι προφανώς μέσα στα όρια της Δημοκρατίας, αποτελούν τη ζωογόνο δύναμη της Δημοκρατίας. Εκτός, βέβαια, από την κατάληψη και την ακύρωση της λειτουργίας των δημόσιων κτιρίων. Αυτή τη θέση υποστηρίζαμε όταν ήμασταν στην κυβέρνηση, την ίδια ακριβώς θέση υποστηρίζουμε και σήμερα.

Σε αυτή τη φάση του σχετικού προβλήματος, και χρησιμοποιώντας το σαν αφορμή, ο ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς κάνοντας εξαγωγή των εσωτερικών του προβλημάτων, καταθέτει πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης. Η επιτομή του τακτικισμού και του καιροσκοπισμού. Ενώ πανθομολογείται πως δεν είναι έτοιμος ούτε θα ήθελε να κυβερνήσει, κι επιφανή του στελέχη τα λένε αυτά, ζητά από τη Βουλή να ρίξει την κυβέρνηση. Ζητά κι αυτός να χαλάσει, να δημιουργήσει πολιτική κρίση, ενώ δεν είναι σε θέση να φτιάξει τίποτε. Περιφέρει τις καταγγελίες του και αρκείται σε αυτές. Όταν ζητά ένα κόμμα να πέσει η κυβέρνηση εννοεί πως θέλει μετά από εκλογές να την αντικαταστήσει. Όλοι, όμως, εκτιμούν πως κάτι τέτοιο το απεύχεστε. Και πάντως κανείς δεν ξέρει τί θα κάνατε αν αναλαμβάνατε την κυβέρνηση. Ούτε και σεις. Ειδικά όταν λέτε πως δεν θέλετε να βγει η χώρα από τη ζώνη του ευρώ, σε συνδυασμό με τα όσα άλλα λέτε. Ή, εναλλακτικά, όταν ένα κόμμα ζητά να πέσει η κυβέρνηση, επιδιώκει μια άλλη κυβέρνηση που θα την αναδείξει η ίδια Βουλή. Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι τέτοιο; Ούτε αυτό το θέλει. Κατέθεσε δηλαδή μια πρόταση δυσπιστίας χωρίς να επιδιώκει κάτι ανάλογο με τη βαρύτητα του διαβήματός του. Και, ταυτοχρόνως, με την κίνησή του αυτή συσπειρώνει την αποσυσπειρωμένη κοινοβουλευτική ομάδα της Ν. Δ.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι λάθος και την καταψηφίζουμε.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ύφεση και την ανεργία και αρκείται μόνο στην μέριμνα για τους εθνικούς λογαριασμούς, τους οποίους έφεραν στα ίσια τους, κάνοντας τις δαπάνες λιγότερες από τα έσοδα, οι προηγούμενες κυβερνήσεις .
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση που δεν δίνει την παραμικρή σημασία στην ιδιωτική οικονομία, στην οικονομία των οικογενειών.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση στελέχη της οποίας επιχαίρουν με το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τις διοικητικές και ποινικές διώξεις των επιχειρηματιών που προσπαθούν να επιβιώσουν , μετά από έξι χρόνια ύφεσης, μια κυβέρνηση που αρνείται να καταλάβει πως οι ρυθμίσεις των οφειλών των επιχειρήσεων δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνουν παρελθούσες και τρέχουσες οφειλές σε μία δόση.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση που αρνείται να παρακάμψει τη γραφειοκρατία για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση που αυξάνει τους φόρους τώρα, στα τέλη του 2013, αντί να παλεύει για την αποκλιμάκωσή τους.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια κυβέρνηση που εγκατέλειψε τον πρωτογενή τομέα στην τύχη του.

Λέμε λοιπόν όχι στον ψευδοδικομματισμό.
Λέμε όχι στην πολιτική αποσταθεροποίηση. Αν η Βουλή αυτή μπορούσε να δώσει άλλη λύση θα την προκρίναμε, κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται ώριμο προσώρας τουλάχιστον.
Καταδικάζουμε, λοιπόν, με το λόγο και την ψήφο μας, τον τακτικισμό, το λαϊκισμό, την πολιτική των ψεύτικων υποσχέσεων και της δημαγωγίας, αλλά και την έλλειψη ικανότητας και βούλησης να δοθεί αποφασιστικά εδώ και τώρα η μάχη κατά της ύφεσης και της ανεργίας, να κυβερνηθεί αποτελεσματικά ο τόπος, να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη όλων των ανθρώπων στην πολιτική και στην Δημοκρατία.
Θα ψηφίσουμε “παρών”.Ποτέ άλλοτε, στα χρόνια τουλάχιστον της δικής μου κοινοβουλευτικής ζωής, δεν ήταν τόσο πολιτικά ευδιάκριτη αυτού του είδους η στάση επί προτάσεως δυσπιστίας.