«Ο κ. Σαμαράς θέλει να γίνει πάση θυσία Πρωθυπουργός»

Κύριε Μπόλαρη, γιατί οι ψηφοφόροι να εμπιστευθούν εκ νέου το κόμμα που είναι εν πολλοίς υπεύθυνο για την σημερινή κατάσταση;

 Βρεθήκαμε σε μια περιδίνησης εξ αιτίας της χρεοκοπίας ενός αναπτυξιακού και διοικητικού μοντέλου με το οποίο πορευθήκαμε μεταπολεμικά. Τα χαρακτηριστικά του είναι εμφανή: Αλλοίωση βασικών αρχών διοίκησης και κοινωνικών αξιών. Υποταγή στη λογική του άνομου συμφέροντος και της ευνοιοκρατίας. Προνόμια ισχυρών ομάδων που αγνοούσαν κοινωνικές προτεραιότητες και υπονόμευαν την κοινωνική συνοχή. Επιχειρηματικότητα και πρωτογενής τομέας υποταγμένοι, σε μεγάλο βαθμό, στον πειρασμό του εύκολου....

πλουτισμού. Πελατειακό πολιτικό σύστημα που υπέθαλπε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Όλα αυτά βλάστησαν πάνω στο έδαφος της ανοχής και της διαφθοράς, με το δημόσιο χρέος να υπερδιπλασιάζεται την περίοδο 2004 – 2009. Αναλάβαμε το δύσκολο έργο να διαχειρισθούμε τις συνέπειες αυτής της κρίσης, χωρίς να υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος. Αναλάβαμε μόνοι εμείς τις ευθύνες που μας αναλογούν. Ξεκινήσαμε διαρθρωτικές αλλαγές για σταδιακή αλλαγή του αναπτυξιακού και διοικητικού μας μοντέλου. Δείτε όσα έγιναν στο Υπουργείο Υγείας για να έχετε ένα μέτρο των προσπαθειών μας. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις παραδόθηκαν στην αμεριμνησία ενός καταγγελτικού λόγου που στηρίζεται σε όσα ακριβώς μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Ο τόπος χρειάζεται μια πρόταση δημιουργική που μέσα από μια δύσκολη, αλλά αναπόφευκτη πορεία, θα θεμελιώσει το νέο κοινωνικό και πολιτικό πρότυπο. Να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, χωρίς κολακείες και δημαγωγίες. Να αναδείξουμε τα προβλήματα και να δούμε την κρίση ως ευκαιρία για μια νέα πορεία.

Ο πρόεδρος του κινήματος κ. Βενιζέλος εμφανίζεται αισιόδοξος ακόμα και για πρωτιά. Εσείς είστε το ίδιο αισιόδοξος;

 Έχουμε εμπιστοσύνη στο αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει ο τόπος. Στις Ελληνίδες και τους Έλληνες της δημιουργίας και της μεταρρυθμιστικής συναίνεσης που θα στηρίξουν τις μεγάλες αλλαγές. Δεν κατεχόμαστε από ναρκισσιστικές εμμονές που είναι καταστροφικές για τον τόπο. Επιζητούμε στήριξη μιας πολιτικής κατεύθυνσης που θα ενεργοποιήσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.

Ο πρόεδρος της ΝΔ κάνει λόγο για νέα προσφυγή στις κάλπες αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Μπορεί η χώρα να αντέξει τέτοια ταλαιπωρία;

 Αυτό που με πείσμα επιζητεί ο κ. Σαμαράς είναι να γίνει πάση θυσία Πρωθυπουργός και όχι να υπάρξει μια πειστική και συγκροτημένη πολιτική πρόταση που θα θεμελιώσει τις προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία. Βάζει τις προσωπικές του φιλοδοξίες πάνω από το συμφέρον του τόπου. Στον αντίποδα ο Βαγγέλης Βενιζέλος δήλωσε πως δεν τον ενδιαφέρει ποιος θα είναι Πρωθυπουργός, αλλά ποια θα είναι η πλειοψηφούσα πολιτική κατεύθυνση που θα υποδείξει το εκλογικό σώμα.

Σας φοβίζει το ενδεχόμενο να γίνει εξεταστική για το Μνημόνιο; Εκτιμάτε ότι υπήρχε άλλος δρόμος;

 Τις εξεταστικές επιτροπές είναι η Νέα Δημοκρατία που τις αποφεύγει, όπως έπραξε το 2007 με τη διάλυση της Βουλής για την παραγραφή των αδικημάτων όσων εμπλέκονταν στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Όσες παραπομπές πολιτικών έχουν γίνει μέχρι σήμερα οφείλονται στη δική μας πρωτοβουλία, ακόμη κι αν έπρεπε να ματώσουμε για να αναδειχθεί η αλήθεια. Η ΝΔ, εκτός από την έλλειψη αυτοκριτικής, εμφανίζει ισχυρά χαρακτηριστικά αμνησίας και υποκρισίας όταν δεν αναφέρεται στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου 2004 – 2009 με την εκτίναξη του δημόσιου χρέους από τα 180 δισ. στα 300 δις . Θλιβερή, καταστροφική επίδοση παγκοσμίως που μας οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας και για τις ευθύνες της οποίας σιωπούν οι πρωταγωνιστές.

Τι απαντάτε στους ανέργους και στους επιχειρηματίες που οδηγήθηκαν στην χρεοκοπία; Σε τι δεσμεύεστε για το αύριο;

 Ο τόπος χρειάζεται ένα άλλο διοικητικό και αναπτυξιακό μοντέλο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί η επιχειρηματικότητα. Να χτίσουμε ένα διευρυμένο κοινωνικό συμβόλαιο που με συντεταγμένες τη διαφάνεια και το σεβασμό στους θεσμούς θα αποκαταστήσει την αξιοπιστία μας διεθνώς και θα προσελκύσει επενδύσεις. Τα κύρια χαρακτηριστικά του πρέπει να είναι η καινοτομία, η ποιότητα και η εξωστρέφεια. Αυτό προϋποθέτει αποκοπή από τη λογική της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και της επιδοτούμενης αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής.