Ελ βλάχικο

του Τάκη Καραγιάννη

Περίπου 20 Έλληνες δημιούργησαν περισσότερα ντεσιμπέλ από 70 Άγγλους. Και όχι σε ταβέρνες, σε κουτούκια, σε μπουζούκια ή στους δρόμους, αλλά σε παμπ του Μάντσεστερ. Με ποτήρια μεγάλα, βαρέλια γεμάτα μπύρες κόκκινες, μαύρες, μπύρες κάθε λογής. Δεν ήταν κάποιος καυγάς, σαν τους ιρλανδικούς, τους μάχιμους. Ήταν τα γκολ του Αλέξις Σάντσες, του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο θρίαμβος του Μουρίνιο. Ήταν το el clasico....

Το εάν η Ρεάλ Μαδρίτης πίεσε ψηλά, μετά έδωσε χώρους και στη συνέχεια άρπαξε την Μπαρτσελόνα από τον λαιμό λίγη σημασία έχει. Το ίδιο και η απόφαση του Πεπ Γκουαρντιόλα να βγάλει από τον αγώνα τον Τσάβι, αλλά και η εξαφάνιση του Λιονέλ Μέσι. Ανήκουν στην ιστορία. Οι Μαδριλένοι πανηγυρίζουν ένα πρωτάθλημα, οι Καταλανοί θα προσπαθήσουν να σώσουν τη σεζόν στο παιχνίδι με την Τσέλσι και όλα αυτά θα συνθέσουν τις κουκίδες που θα ενωθούν, θα φτιάξουν τη γραμμή και θα κλείσει ο κύκλος της σεζόν στην Ισπανία.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ο ντόρος που γίνεται για το el clasico είναι σε ένα βαθμό «ελληνικό προνόμιο». Όχι με την κακή ή την καλή έννοια, απλά ισχύει ως γεγονός. Στην Ισπανία, στη Λατινική Αμερική, στην Πορτογαλία, είδαν περισσότεροι, αναλογικά με την Ελλάδα, την αναμέτρηση του Σαββάτου. Ωστόσο, το πάθος με το οποίο αντιμετωπίζουμε εδώ έναν αγώνα που αφορά ένα πρωτάθλημα είναι σημαντικά μεγαλύτερο από ό,τι σε άλλες χώρες.
Τη μεγαλύτερη «ευθύνη» για αυτό την έχει το προϊόν που έχουμε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη, στην Ξάνθη και γενικά σε όλες τις πόλεις. Το ελληνικό ποδόσφαιρο απωθεί, δεν απασχολεί κανέναν στο εξωτερικό και όλο και περισσότερο θα συγκινεί το εγχώριο κοινό. Τις περασμένες δεκαετίες, μία αρκετά μεγάλη μάζα στράφηκε στα διεθνή, κυρίως εξαιτίας του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτός ο κόσμος εξελίχθηκε σε φανατικούς οπαδούς ευρωπαϊκών ομάδων, κάτι που δεν το συναντάς τόσο έντονα αλλού, τουλάχιστον στην ήπειρο που μας φιλοξενεί. Δεν χρειάζεται εκτενής αναφορά για το πώς αντιμετωπίζουν οι Άγγλοι το σπορ, για το πλήθος που συγκεντρώνεται ακόμη και στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, ή για το πώς οι Γερμανοί και οι Ιταλοί δεν ενδιαφέρονται για το τι μπορεί να έκανε η Βαλένθια, η οποία έχει δικό της κλαμπ στην Ελλάδα. Σημασία έχει ότι ο ποδοσφαιρικός τουρισμός ανθεί και οι Έλληνες έχουμε τον ρόλο του τουρίστα. Δεν είναι κακό αυτό απαραίτητα, απολαμβάνουμε προϊόν υψηλής ποιότητας.
Την ώρα που ο Μουρίνιο σήκωνε τη σημαία της Ρεάλ πιο ψηλά από το «εγώ» του και ο Γκουαρντιόλα έβλεπε τις ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος να σβήνουν, ο Κώστας τσακωνόταν με τον Ηλία, ο Γιάννης κατέβαζε το χέρι του κάτω από τη ζώνη και ζουλούσε το παντελόνι του –δείχνοντάς το στον Πέτρο- και η Μαρίνα με την Αλίκη έβλεπαν ένα παιχνίδι που εάν έλειπε ο ελληνικός φανατισμός δεν θα έβλεπαν. Και πάλι, όμως, δεν είναι κακό.
Ο Τάκης Καραγιάννης είναι δημοσιογράφος.
Πηγη: http://www.protagon.gr