Η.Μόσιαλος: "Η κρίση προκαλεί κατάρρευση μύθων..."

Τρία χρόνια τώρα, η τριπλή κρίση (δημοσιονομική, θεσμική και κοινωνική) έχει προκαλέσει, αν όχι τίποτε άλλο, την κατάρρευση τουλάχιστον μερικών μύθων.

Ο πρώτος είναι ότι θα μπορούσαμε να είχαμε βρει χρήματα από άλλες πηγές: τη Ρωσία, την Κίνα ή κάποιες περίεργες τράπεζες. Αλλά η περίπτωση της Κύπρου απέδειξε ότι και για πολύ χαμηλότερα ποσά δανεισμού όλοι έμειναν ασυγκίνητοι.

Δεύτερος μύθος, ‘μπορούσαμε να τα καταφέρουμε μηχανισμό και χωρίς μνημόνιο’. Αλλά στο μεταξύ παρόμοιοι μηχανισμοί στήριξης δημιουργήθηκαν και για άλλες τρεις χώρες, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο, που δεν είχαν τόσο αρνητικούς δείκτες. Η Πορτογαλία για παράδειγμα μπήκε με 80% χρέος αντί 120% και 8% έλλειμμα αντί 15,6%. Τρίτος: ‘η πλήρης αναδιάρθρωση (με χρεοκοπία) στις αρχές του ΄10 θα είχε φέρει καλύτερα αποτελέσματα’. Όμως εκείνο τον καιρό κανένας, εκτός ίσως από το ΔΝΤ δε συζητούσε αυτή την εκδοχή, άρα θα ήταν πρόταση σε κενό. Επίσης θα είχε οδηγήσει αμέσως στην έξοδο από το ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι, με βάση το καταστροφικό πρωτογενές έλλειμμα των 24 δισ. (πλέον των τόκων), το χρέος θα είχε φτάσει στα ίδια επίπεδα (120%) σε μόλις οκτώ χρόνια, επομένως ποιος θα δάνειζε μια τόσο επισφαλή οικονομία.

Ένα ακόμα μύθος είναι ότι το μνημόνιο θα μπορούσε να καταργηθεί «με 1 άρθρο». Αυτό δεν το λένε πια ούτε οι ίδιοι που το είχαν διατυπώσει. Μιλάνε τώρα πια για «ήπια προσαρμογή», για «μικρές αλλαγές σε βάθος χρόνου». Και εξαγγέλλουν την άρση μερικών «σκληρών» ρυθμίσεων (επανάκτηση κάποιων περικοπών, ιδίως χαμηλοσυνταξιούχων και χαμηλόμισθων), δηλαδή αυτό που έτσι κι αλλιώς θα γίνει σε 2-3 χρόνια αν όλα πάνε καλά. Δε λένε ποια θα είναι η συνέχεια.

 Αργά ή γρήγορα, θα βγούμε από το μνημόνιο. Αλλά πρέπει από τώρα να ξέρουμε πού και πώς θα βαδίσουμε, ώστε να ορθοποδήσουμε και να προχωρήσουμε όπως οποιαδήποτε σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα. Διαφορετικά, όχι μόνοι οι θυσίες δε θα έχουν πιάσει τόπο, αλλά πάντα θα υπάρχει ο φόβος να ξαναβρεθούμε στον κατήφορο.