Μια εμβληματική μορφή της δημοκρατικής παράταξης, συνδεδεμένη με αγώνες, μάχες και κατακτήσεις αλλά πάνω απ’όλα με τη συνέπεια και την πίστη σε αρχές και αξίες, ο 85χρονος σήμερα Γιάννης Καψής, μπαρουτοκαπνισμένος δημοσιογράφος, πρώην βουλευτής και υπουργός και διορατικός όσο και εύστοχος πολιτικός αναλυτής για πολλά χρόνια, με μια παρέμβαση του στο προσωπικό του προφίλ στο facebook, αναφέρεται στην σύγχρονη επικαιρότητα με αναγωγές τόσο στην ιστορία όσο και στο (αβέβαιο;) μέλλον. Στην παρέμβαση του αυτή αναφέρει πολλά για πολλούς (Σημίτη, Παπανδρέου, Βενιζέλο, Θεοδωράκη κλπ) ξεχωρίζουμε τον χαρακτηρισμό «Ιφιγένεια» στον Γιώργο Παπανδρέου, «που βλέπει την πολιτική του να δικαιώνεται» όπως λέει ο κ. Καψής, με τον οποίο μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, το σίγουρο όμως είναι πως οφείλει ο καθένας μας να διαβάζει προσεκτικά τα όσα λέει και να τα συμπεριλαμβάνει στην πολιτική του σκέψη.
Ολόκληρη η τοποθέτηση του Γιάννη Καψή:
Οι στρατηγοί του Ελύτη και οι..άλλοι
Τρεις στρατηγοί κινούν και παν.. για πόλεμο στο μακρινό Ιράν. Αυτά οι στρατηγοί του Ελύτη. Για τους στρατηγούς του ΠΑΣΟΚ – τους τρείς μετά-ανδρεϊκούς αρχηγούς – το Ιράν δεν είναι μακρινό, απέχει μόλις τρείς εβδομάδες :είναι οι ευρωεκλογές. Και δεν φοβούνται το κρύο. Ο ένας τον άλλον..ίσως!
Οι ευρωεκλογές είναι, για όλα τα κόμματα, μια πρόκληση ν’ αναμετρηθούν σκληρά και να καταγράψουν τις δυνάμεις τους. Για το ΠΑΣΟΚ κάτι περισσότερο :είναι μια υπαρξιακή δοκιμασία.
Στις 25 Μαΐου θα κριθεί αν θα ανακτήσει τον δυναμισμό που του έδωσε ο Ανδρέας η θα παραμείνει ένα αναμνηστικό κατάλοιπο της μεταπολίτευσης.
Για τους τρείς στρατηγούς του Υπάρχει και ένα στοιχείο που δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει : η στάση τους θα κρίνει τον χαρακτηρισμό με τον οποίον θα περάσουν στην Ιστορία: σαν αληθινοί ηγέτες η στρατηγοί του Ελύτη. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερη αν…
Πολλοί, και πριν απ’ όλους ο , «εγώ η η Μέρκελ», Αλέξης φιλοδοξούν ν’ απορροφήσουν το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι φαίνεται. Κατά τον αφορισμό του Κώστα Λαλιώτη, που ξέρει περισσότερο από κάθε άλλον να διαβάζει την ψυχή του κινήματος ένα 10 % έχει το ΠΑΣΟΚ στο DNA του. Η επικράτηση του στους κοινωνικούς χώρους αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Αλλά το ερώτημα παραμένει: οι τρείς στρατηγοί θα ριχθούν στην υπαρξιακή αυτή αναμέτρηση;
Ο Κώστα Σημίτης, ανεξάρτητα των τυπικών σχέσεων του με το κίνημα, έχει στο βιογραφικό του μεγάλη συμβολή στην εκσυγχρονιστική προσπάθεια του κινήματος, αλλά του καταλογίζουν και πολλά αρνητικά στοιχεία. Η τελική αποτίμηση δεν έχει γίνει.
Θα ήταν αρκετό να στρέψει την εκσυγχρονιστική φρουρά του , που παραπαίει ανάμεσα στην Αριστερα και την Δεξιά, και να στηρίξει ανεπιφύλακτα το ΠΑΣΟΚ. Αυτόματα η τελική, ιστορική αποτίμηση του έργου του θα ήταν θετική , πολύ θετική.
Ο Γ.Α. Παπανδρέου, η Ιφιγένεια της κρίσης του 1912, βλέπει την πολιτική του να δικαιώνεται, παρά τα αρχικά σφάλματα, αναπόφευκτα ,από το μέγεθος της κρίσης που αιφνιδίασε και τούς βορειοευρωπαίους, και τις καθυστερήσεις, που οι περισσότερες ανήκουν στους επικριτές του. Ανθρώπινο να επιζητεί την δικαίωση. Δικαίωση ναι. Εκδίκηση όχι. «Αν σε μισούν εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις…. τότε θα είσαι άνδρας Γιέ μου» γράφει ο Κίππλιγκ. Το ίδιο θα έλεγε και ο Ανδρέας.
Κατηγορήθηκε ο Ε. Βενιζέλος για «πολιτικό εκβιασμό» δηλώνοντας ότι αν συντριβεί το ΠΑΣΟΚ, θα κλονισθεί η κυβερνητική σταθερότητα. Κατά πόσο αποτελεί εκβιασμό το αυτονόητο είναι αμφισβητήσιμο. Άλλη η επιφύλαξη.«’Όποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει…» για να θυμηθούμε και τον Καμπανέλη, μιας και το ρίξαμε στην ποίηση. Γυρίζει αυτός που πάει στην μάχη για να νικήσει.
Το περίεργο είναι ότι δεν χρειάζεται οι τρεις «στρατηγοί» να πάρουν τις ρούγες και να ριχθούν στην προεκλογική μάχη. Ένα θαρραλέο προσκλητήριο μάχης θα ήταν αρκετό.
Το εξοργιστικό είναι ότι ένα τέτοιο προσκλητήριο δεν έχει γίνει ακόμη, τουλάχιστον χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, που ενισχύουν το χτικιό του ΠΑΣΟΚ, την εσωστρέφεια.
Το εφιαλτικό: κι’ αν τίποτα από όλα αυτά δεν συμβεί; Ρυθμιστής θα γίνει το παιδί με το σακίδιο. Θα ήταν ο απόλυτος ευτελισμός της πολιτικής ζωής.
Οι ευρωεκλογές είναι, για όλα τα κόμματα, μια πρόκληση ν’ αναμετρηθούν σκληρά και να καταγράψουν τις δυνάμεις τους. Για το ΠΑΣΟΚ κάτι περισσότερο :είναι μια υπαρξιακή δοκιμασία.
Στις 25 Μαΐου θα κριθεί αν θα ανακτήσει τον δυναμισμό που του έδωσε ο Ανδρέας η θα παραμείνει ένα αναμνηστικό κατάλοιπο της μεταπολίτευσης.
Για τους τρείς στρατηγούς του Υπάρχει και ένα στοιχείο που δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει : η στάση τους θα κρίνει τον χαρακτηρισμό με τον οποίον θα περάσουν στην Ιστορία: σαν αληθινοί ηγέτες η στρατηγοί του Ελύτη. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερη αν…
Πολλοί, και πριν απ’ όλους ο , «εγώ η η Μέρκελ», Αλέξης φιλοδοξούν ν’ απορροφήσουν το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι φαίνεται. Κατά τον αφορισμό του Κώστα Λαλιώτη, που ξέρει περισσότερο από κάθε άλλον να διαβάζει την ψυχή του κινήματος ένα 10 % έχει το ΠΑΣΟΚ στο DNA του. Η επικράτηση του στους κοινωνικούς χώρους αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Αλλά το ερώτημα παραμένει: οι τρείς στρατηγοί θα ριχθούν στην υπαρξιακή αυτή αναμέτρηση;
Ο Κώστα Σημίτης, ανεξάρτητα των τυπικών σχέσεων του με το κίνημα, έχει στο βιογραφικό του μεγάλη συμβολή στην εκσυγχρονιστική προσπάθεια του κινήματος, αλλά του καταλογίζουν και πολλά αρνητικά στοιχεία. Η τελική αποτίμηση δεν έχει γίνει.
Θα ήταν αρκετό να στρέψει την εκσυγχρονιστική φρουρά του , που παραπαίει ανάμεσα στην Αριστερα και την Δεξιά, και να στηρίξει ανεπιφύλακτα το ΠΑΣΟΚ. Αυτόματα η τελική, ιστορική αποτίμηση του έργου του θα ήταν θετική , πολύ θετική.
Ο Γ.Α. Παπανδρέου, η Ιφιγένεια της κρίσης του 1912, βλέπει την πολιτική του να δικαιώνεται, παρά τα αρχικά σφάλματα, αναπόφευκτα ,από το μέγεθος της κρίσης που αιφνιδίασε και τούς βορειοευρωπαίους, και τις καθυστερήσεις, που οι περισσότερες ανήκουν στους επικριτές του. Ανθρώπινο να επιζητεί την δικαίωση. Δικαίωση ναι. Εκδίκηση όχι. «Αν σε μισούν εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις…. τότε θα είσαι άνδρας Γιέ μου» γράφει ο Κίππλιγκ. Το ίδιο θα έλεγε και ο Ανδρέας.
Κατηγορήθηκε ο Ε. Βενιζέλος για «πολιτικό εκβιασμό» δηλώνοντας ότι αν συντριβεί το ΠΑΣΟΚ, θα κλονισθεί η κυβερνητική σταθερότητα. Κατά πόσο αποτελεί εκβιασμό το αυτονόητο είναι αμφισβητήσιμο. Άλλη η επιφύλαξη.«’Όποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει…» για να θυμηθούμε και τον Καμπανέλη, μιας και το ρίξαμε στην ποίηση. Γυρίζει αυτός που πάει στην μάχη για να νικήσει.
Το περίεργο είναι ότι δεν χρειάζεται οι τρεις «στρατηγοί» να πάρουν τις ρούγες και να ριχθούν στην προεκλογική μάχη. Ένα θαρραλέο προσκλητήριο μάχης θα ήταν αρκετό.
Το εξοργιστικό είναι ότι ένα τέτοιο προσκλητήριο δεν έχει γίνει ακόμη, τουλάχιστον χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, που ενισχύουν το χτικιό του ΠΑΣΟΚ, την εσωστρέφεια.
Το εφιαλτικό: κι’ αν τίποτα από όλα αυτά δεν συμβεί; Ρυθμιστής θα γίνει το παιδί με το σακίδιο. Θα ήταν ο απόλυτος ευτελισμός της πολιτικής ζωής.
Γ. Καψής και Α. Παπανδρέου έξω από το Μαξίμου.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου